Waarom sterkere euro een domper is voor de ECB

Officieel moet de Europese Centrale Bank (ECB) maar op één ding letten: zorgen dat de inflatie in de eurozone rond de 2 procent ligt. Dat is al lastig genoeg, want lage olieprijzen en zwakke economische groei zorgen ervoor dat de inflatie in de eurozone ver onder het gewenste niveau zit.

Door volop met goedkoop geld te strooien hoopt de ECB bedrijven en burgers aan te sporen tot extra uitgaven en investeringen om zo de groei en de inflatie aan te wakkeren.

Bij het groeiverhaal speelt ook de koers van de euro een rol. Een zwakkere euro is gunstig voor exporteurs die spullen buiten de eurozone verkopen en kan daarmee een positief effect hebben op de economische groei.

Hoewel het sturen van de euro geen officiële beleidsdoelstelling is van de ECB, kwam de forse daling van de euro in 2014 en begin 2015 goed uit.

Sinds 2015 schommelt de euro tussen de 1,05 dollar per euro en 1,15 dollar per euro. De afgelopen maanden is de euro weer wat duurder geworden met een recente koers van iets meer dan 1,12 dollar per euro.

Euro wordt niet zwakker

De recente stijging van de euro heeft mede te maken met het beleid van de Amerikaanse centrale bank. Die heeft eerder geplande renteverhogingen in de VS uitgesteld, waardoor het voor valutahandelaren niet bijzonder aantrekkelijk is om meer geld in dollars aan te houden in plaats van euro's.

In een maandag gepubliceerd rapport geeft econoom James McCann van Standard Life Investments aan dat een verdere verzwakking van de euro onwaarschijnlijk is, zolang de Amerikaanse economie niet sterker groeit en de Federal Reserve alsnog een serie renteverhogingen doorvoert. Want dat is nodig om het voor valutabeleggers interessanter te maken om vermogen van euro's naar dollars om te zetten en zo de euro te verzwakken.

Zelf kan de ECB volgens McCann weinig meer doen om de euro zwakker te maken. Beleggers lijken steeds minder te reageren op nieuwe maatregelen van de ECB om lenen nog goedkoper te maken. Daarnaast is de euro op basis van macro-economische verhoudingen eerder te goedkoop dan te duur, aldus McCann.