Een kolossale holle ruimte was het in 2011, maar Job Beijer zag er veel meer in. De leegstaande watertoren van het Brabantse Uppel kon zijn droomhuis worden. Inmiddels zijn we negen jaar verder en wil de 35-jarige installateur nooit meer iets anders. "Ik ben echt verknocht geraakt aan deze manier van wonen."

Beijers handen jeukten toen hij de financiering van de toren rond had. "Maar dit gebouw had nog helemaal geen woonfunctie", vertelt de bewoner. "Over het papierwerk heb ik een paar jaar gedaan. Ik wilde graag zoveel mogelijk zelf doen."

En dat gebeurde dan ook. Nadat hij onder meer advies inwon bij een architect en een constructeur, ging Beijer op zoek naar de grootste zaag die hij kon krijgen. "Er moesten grotere ramen komen om meer licht te krijgen. Ik heb gemeten, gemeten en nog eens gemeten. Daarna was het een kwestie van een blikje Red Bull opentrekken en gewoon gaan, haha."

Beijer liet daarnaast nog een lift installeren en bouwde nieuwe wanden om een degelijke isolatie binnen in de toren te krijgen. In zijn woonkamer op de eerste etage, die oorspronkelijk 6 meter hoog was, kwam een extra verdieping voor slaapkamers en een badkamer. Een huis op zichzelf eigenlijk. Daarmee bleef er nog drie kwart van de toren over om op te vullen.

De woonkamer op de eerste verdieping, zo'n 6 meter boven de grond. (Foto: Fabian Melchers)

Toren vol mogelijkheden

De derde verdieping, die op zo'n 12 meter hoogte ligt, is bijvoorbeeld ingericht als feestzaal. En een etage lager bouwt Beijer momenteel aan een gastverblijf, dat ingezet kan worden als een bed and breakfast.

"Ik heb nooit met bouwtekeningen gewerkt", vertelt de installateur. "Terwijl ik bezig ben met de ventilatie, denk ik vast na over hoe ik de verlichting en verwarming ga doen. Soms gaan dingen niet goed, moet je alles weer afbreken en opnieuw beginnen. Maar in je eentje bouw je ook niet zo snel, dus heb je tijd om na te denken."

Hulp van vrienden schakelt Beijer alleen in als het echt nodig is. "Dit project is zo groot, dat ik er nooit iets voor terug zou kunnen geven. Ik verwacht het dus ook niet van ze. Vroeger bouwde ik hier drie dagen per week, dat is nu teruggegaan naar ongeveer tien uur. Ik wil het zo snel mogelijk afmaken, maar intussen woon ik hier ook goed."

In zijn badkamer houdt Job Beijer de constructie van de toren expres duidelijk zichtbaar. (Foto: Fabian Melchers)

Vrijheid en avontuur

"Op de derde verdieping kan ik gamen op een scherm van 30 vierkante meter", vertelt Beijer met een lach. "Waar kan dat nou? Die vrijheid: ik heb het gevoel dat hier alles kan wat ik bedenk."

Avontuurlijk is het ook, zo'n twee à drie keer per jaar. "Ik lap zelf de ramen", aldus de watertorenbewoner. "Dus ik heb mezelf geleerd om te abseilen. Iedere keer is het weer zweten en stressen, haha."

Voor de lege watertank van 600.000 liter heeft Beijer nog geen plan. Misschien wordt het een zwembad, misschien wordt hij volledig afgebroken. Voor nu ligt er in ieder geval een doosje met vuurwerk bij het luik van de tank. "Dit geeft zo'n geweldige knal", zegt hij met een grijns. "Heb jij toevallig een aansteker op zak?"

Op de derde verdieping maakte Job Beijer voor eigen gebruik een feestruimte, waar onder meer een projectiescherm van 30 vierkante meter te vinden is. (Foto: Fabian Melchers)