In 2014 waren ze met 60.000 in Brazilië, vier jaar later met 40.000 in Rusland en nu zijn er weer 40.000 Argentijnse fans in Qatar. Met honderden tegelijk zingen en springen ze door de gangen van de metrostations in Doha, allemaal gekleed in het lichtblauw en wit gestreepte shirt van hun land. Op bijna alle shirtjes staat rugnummer 10 en de naam Messi.

"Ik had verwacht dat we dit keer met minder zouden komen", zegt Gustavo Baabour, verslaggever voor de Argentijnse televisie. "Qua reizen en verblijven is dit misschien wel het duurste WK ooit voor onze fans. Maar ja, wij Argentijnen zijn nou eenmaal voetbalgek. En doordat het politiek en economisch niet zo goed gaat met ons land is er misschien wel meer dan ooit behoefte aan voetbal. En aan Messi natuurlijk. Tijdens dit WK houdt heel Argentinië van hem."

Dat is weleens anders geweest, weet Baabour. "Op de vorige WK's was Messi in de ogen van veel Argentijnen een fantastische voetballer van FC Barcelona die het nooit waarmaakte in het shirt van zijn land."

Hij somt de traumatische Messi-jaren op. Het gaat over de drie verloren Copa América-finales (2007, 2015 en 2016), de verloren WK-finale van 2014 en de andere drie WK's waarop de Argentijnen steeds teleurstelden. "In die jaren was misschien 50 procent van de Argentijnen blij met Messi. Nu is dat 95 procent. Het is omgeslagen. De sleutel was het winnen van de Copa América vorig jaar zomer."

Eindelijk was het raak voor Messi. Zijn vijfde finale met Argentinië, in en tegen aartsrivaal Brazilië, werd op 10 juli 2021 door een doelpunt van Ángel Di María met 1-0 gewonnen. Toen Messi een paar maanden later de beelden van de huldiging met de Argentijnse fans terugkeek, moest hij huilen. Vier keer won hij de Champions League met FC Barcelona, maar het veroveren van de Copa América met zijn land was groter. "Dit is het mooiste wat me is overkomen in mijn carrière."

Diego Macias, journalist van de krant Diario Olé, was erbij op die zomeravond in 2021 in Rio de Janeiro. Hij volgt het Argentijnse elftal nu ook in Qatar. Het voelt anders. "Tijdens de Copa América was de druk op het elftal én op Messi enorm. Dat is nu weg", vertelt hij. "Een last is van de schouders gevallen. Er is nog wel druk, maar vooral positieve druk van al die supporters hier in Doha. Het massale zingen, schreeuwen en juichen op de tribunes in Qatar geeft de Argentijnse ploeg energie."

Het is niet alleen de winst van de Copa die alles anders maakt. De Argentijnen begonnen het WK in de wetenschap dat ze al 36 wedstrijden op rij niet verloren hadden. En dat terwijl het elftal kwalitatief niet beter lijkt dan de Argentijnse WK-ploegen waar Messi sinds zijn interlanddebuut in 2005 in speelde.

Macias: "Kijk eens naar die namen van toen: Carlos Tévez, Hernán Crespo, Juan Sebastián Verón, Gonzalo Higuaín… Dat soort spelers hebben we niet meer. Het is nu vooral Messi. Maar het huidige Argentijnse elftal is wel een collectief, ze spelen voor elkaar. Voor het eerst in lange tijd heeft Argentinië een ploeg waarmee de fans zich écht verbonden voelen."

Onder bondscoach Lionel Scaloni, die na de roemloze uitschakeling op het WK van 2018 aantrad, is veel veranderd. Babour: "Het is niet meer alle ballen op Messi en dan zien we het wel. Natuurlijk gaat de bal nog vaak richting Messi, maar wel met een idee. Scaloni weet hoe hij Messi kan laten renderen. Daardoor is dit het beste Argentinië in jaren."

Babour sluit zeker niet uit dat dat voor het eerst sinds 1986 leidt tot een Argentijnse wereldtitel. 36 jaar geleden lukte het aan de hand van Diego Maradona, die nu - in ieder geval bij de oudere Argentijnse generatie - nog ver boven Messi lijkt te staan.

Of dat verandert als ook Messi wereldkampioen wordt met Argentinië? "Laten we die twee niet gaan vergelijken", zegt Macias. "Het is een ander tijdperk. In de tijd van Maradona was er geen internet, ik zag in Argentinië één keer per week wat highlights van hem voorbijkomen uit de Italiaanse Serie A. Nu zien we de hele dag Messi. Als hij zijn zoontjes naar school brengt, is dat al nieuws. Maradona was veel minder zichtbaar, maar is in Argentinië nu wel een icoon voor de eeuwigheid."

Ook Babour noemt de twee jaar geleden overleden Maradona een icoon. "Het is het verschil tussen de icoon Maradona en het idool Messi. Maradona was meer dan voetbal, hij sprak ook over economie en politiek. Hij had invloed op de gehele Argentijnse cultuur. Messi niet. Die praat alleen over voetbal en is vooral als voetballer een voorbeeld. Maar als hij ons land dit WK aan de wereldtitel helpt, dan maakt niemand in Argentinië dat iets uit. Dan houdt niet langer 95 procent, maar 100 procent van de Argentijnen van hem."