Op persconferenties kreeg Ronald Koeman in zijn tijd als bondscoach regelmatig de vraag of Oranje niet beter met drie centrale verdedigers kan spelen. Niet gek, gezien de aanwezigheid van drie wereldtoppers (Virgil van Dijk, De Ligt en De Vrij) voor twee plaatsen centraal achterin.

Koeman koos steevast voor De Ligt en Van Dijk, niet voor niets twee van de drie duurste verdedigers aller tijden. Hierdoor belandde De Vrij - die in die tijd werd uitgeroepen tot de beste verdediger van de Serie A - langdurig op de bank bij Oranje.

Tegenwoordig speelt het Nederlands elftal wél met drie centrale verdedigers, maar zit zowel De Vrij als De Ligt op de bank, om plaats te maken voor Timber en Aké. Een verrassende keuze van Van Gaal, die hier drie tactische redenen voor heeft.

Als centrale verdediger van het Nederlands elftal speel je niet altijd centraal in de verdediging, maar wordt er ook verwacht dat je af en toe op het middenveld een mannetje oppakt. Dit wordt 'doordekken' genoemd.

Deze manier van verdedigen wordt geweldig uitgevoerd wanneer Van Dijk, Aké en Timber voor het eerst het verdedigende trio van Oranje vormen. In het Nations League-duel op bezoek bij België (1-4-zege) afgelopen juni dekken Aké en Timber regelmatig uitstekend door op Eden Hazard en Kevin De Bruyne, waardoor de Belgen in aanvallend opzicht geen vuist kunnen maken.

Timber en Aké zijn hier beter in dan De Ligt en De Vrij, omdat ze makkelijker draaien en sneller zijn op zowel korte als lange afstanden. Deze manier van verdedigen is niet gebruikelijk in het topvoetbal, waar vaker wordt gekozen voor zonedekking. Daar zouden De Ligt en de Vrij wellicht beter in passen. Van Gaal kiest echter voor een vorm van mandekking en dat pakt voordelig uit voor Timber en Aké.

Mocht Van Gaal tegen Senegal toch voor De Ligt of De Vrij kiezen, dan wordt het interessant om te zien hoe zij zich houden in dit soort verdedigende situaties. In de vorm van Ismaïla Sarr en Krépin Diatta heeft Senegal twee bewegelijke aanvallers die makkelijk weg kunnen draaien bij de verdediger.

Het doordekken geldt ook voor de backs van Oranje, die onder Van Gaal vaak druk zetten op de backs van de tegenstander. In hun rug moeten de centrale verdedigers dan regelmatig als een soort back optreden, één-tegen-één met een aanvaller, zonder rugdekking. Ook op deze momenten komt de snelheid en de acceleratie van Timber en Aké goed van pas.

Van Gaal noemde Oranje in de persconferentie waarin hij de selectie bekend maakte, een "aanvallend-opbouwend" team. Hiermee bedoelt hij dat de centrale verdedigers van het Nederlands elftal niet zomaar een lange bal moeten geven, maar achterin voor een korte pass moeten kiezen als dat kan.

In aanvulling op de verdedigende kwaliteiten van Timber en Aké staan zij ook in balbezit hun mannetje. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het aantal passes dat het tweetal dit seizoen naar de laatste 30 meter van het veld verstuurt en de nauwkeurigheid daarvan. Timber en De Ligt scoren hier het best op.

Aké heeft als bijkomend voordeel ten opzichte van bijvoorbeeld De Ligt dat hij als enige centrumverdediger in de selectie linksbenig is. Dit geeft hem de mogelijkheid om onder druk van de tegenstander open te draaien en de bal vooruit te spelen, waar een rechtsbenige speler meer moeite mee zou hebben.

Van Gaal gaf eerder in gesprek met NOS aan dit principe zwaar te laten wegen en zei dat hij AZ-aanvoerder Bruno Martins Indi had willen oproepen in plaats van De Ligt.

"In mijn visie vind ik dat daar een linkspoot moet spelen. Daar was Bruno Martins Indi voor ingehuurd. Maar ja, die is geblesseerd en daarom moest ik verder gaan kijken. Daarvoor heb ik Sven Botman, Pascal Struijk en Micky van de Ven gevolgd, maar uiteindelijk geef ik dan de voorkeur aan De Ligt."

Zo lijkt de hiërarchie centraal achterin bij Oranje duidelijk. Aké, Van Dijk en Timber starten, met De Vrij als directe vervanger voor Van Dijk of Timber en De Ligt als achtervang voor Aké.