"Het is altijd leuk om iets nieuws te doen en het was zeker een succes", concludeerde Van der Poel. "De manier waarop ze het hadden georganiseerd, was voor mij al een succes."

De wedstrijd ging over 194 kilometer door de Italiaanse regio Veneto en bestond voor 73 procent uit gravelwegen. "Het was erg lastig", zei Van der Poel. "Een soort combinatie tussen veldrijden en wegwielrennen. Het kan in de toekomst een mooie discipline worden."

"Het lijkt meer op wegwielrennen dan mountainbiken. Het is ook iets makkelijker dan een mountainbikewedstrijd, want je kan op dezelfde manier op je fiets zitten als in een wegwedstrijd."

Van der Poel troefde Greg Van Avermaet af in de sprint om de derde plaats. De Nederlander wist al snel dat er niet meer in zat dan een bronzen medaille.

De Belg Gianni Vermeersch en de Italiaan Daniel Oss waren namelijk al vroeg in de aanval gegaan en namen vijf minuten voorsprong. Vermeersch soleerde uiteindelijk naar de wereldtitel.

"Toen ze met zijn tweeën in de aanval gingen, wilde niemand in de achtervolging en pakten ze vijf minuten voorsprong", liet Van der Poel weten. "Toen was al duidelijk dat de strijd gestreden was. Daarom kan ik niet blijer zijn dan met brons. Dat was het hoogst haalbare."