Van Baarle kwam begin deze maand ten val tijdens de Vuelta a España, waarbij hij een scheurtje in zijn bekken opliep. Sindsdien moest hij voorzichtig herstellen en stond er een vraagteken achter zijn WK-deelname.

"Ik besef het nog niet helemaal. Drie weken geleden kon ik nog niet eens lopen. Toen ik in de kopgroep zat, dacht ik: ik doe gewoon mee om het podium. Toen ik over de finish kwam, wist ik eigenlijk niet wat er was gebeurd", aldus Van Baarle tegen de NOS.

"Er was na mijn val in de Vuelta precies genoeg tijd om hier in orde te zijn. Als het WK vijf dagen eerder was geweest, was het denk ik net te kort dag geweest. Gelukkig sta ik hier nu met een zilveren medaille."

Van Baarle behoorde in de finale samen met Mathieu van der Poel namens Nederland knap tot de groep met topfavorieten. In de absolute slotfase reed Alaphilippe vooruit en hield de INEOS Grenadiers-renner daarachter stand in een groepje met Michael Valgren, Jasper Stuyven en Neilson Powless. Vervolgens was hij de beste in de sprint om het zilver.

"Een lange koers is voor mij veel gunstiger. Ik ben gewoon taai. Het was de bedoeling dat ik vroeg zou gaan. Toen de rest terugkwam, vroeg ik aan Mathieu wat ik voor hem kon doen. Hij zei dat ik gewoon moest meesluipen in de goede ontsnapping", aldus Van Baarle.

"Ik weet dat ik niet de rapste ben, maar ze gingen vroeg aan. Dat was in mijn voordeel. Toen kwam mijn versnelling en kon ik er mooi overheen. Het waren stervende zwanen."

Van Baarle is de eerste Nederlander sinds Léon van Bon in 1997 met een medaille bij de wegrace op de WK. De laatste Nederlander met WK-zilver was Steven Rooks in 1991.