De jongste renster uit de Nederlandse ploeg voelde zich het schuldigst in Leuven. "Ik baal dat ik de meiden vandaag niet heb kunnen helpen", zei Demi Vollering (24) met tranen in haar ogen. "Ze keken me niet echt aan na de koers, dus ik denk niet dat ze heel blij met me zijn. We zijn allemaal heel teleurgesteld met de tweede plek."

Voor de Nederlandse vrouwen telt nu eenmaal alleen het goud op grote toernooien. De wereldtitel ging tussen 2017 en 2020 steevast naar een renster in het oranje en de ploeg van bondscoach Loes Gunnewijk was zaterdag in België weer de favoriet om de regenboogtrui te veroveren.

Het parcours in Vlaanderen maakte het niet makkelijk om een overtal uit te spelen, want de vele korte klimmetjes waren niet zwaar genoeg om grote verschillen te maken. Het plan was daarom om al vroeg te beginnen met aanvallen en vervolgens niet meer te stoppen, maar dat lukte niet helemaal.

"We hadden de koers veel harder kunnen maken", oordeelde Chantal van den Broek-Blaak, de wereldkampioenen van 2017. "Natuurlijk is het lastig dat iedereen naar ons kijkt, maar wij hebben zoveel power in de ploeg. We hebben allemaal bewezen dat we top tien kunnen rijden op dit terrein, dus we hadden de koers eerder in handen kunnen en moeten nemen."

De zeven Nederlandse rensters in de eerste groep - titelverdedigster Anna van der Breggen miste de topvorm en moest al relatief vroeg lossen - begonnen uiteindelijk pas met nog minder dan 60 kilometer te gaan echt met om en om demarreren, maar het leek met weinig overleg te gebeuren.

Van den Broek-Blaak en Lucinda Brand hadden het na de koers over "los zand", terwijl Annemiek van Vleuten alleen wilde zeggen "dat het beter had gekund vandaag". "Ik ga niet met de media bespreken wat ik van de anderen vind, we zullen het met de ploeg evalueren", aldus de wereldkampioene van 2019. "Ik vind het vooral heel erg jammer voor Marianne."

Van Vleuten was net als de kersverse wereldkampioene tijdrijden Ellen van Dijk zeer actief in de finale, maar ze moesten ook veel energie verspillen om een gat van dertig seconden op de Spaanse kampioene Mavi Garcia dicht te rijden. Dat wreekte zich in de laatste 4 kilometer, toen de Nederlandse ploeg volgens afspraak alles op een sprint met Vos zette.

Waar de Italiaanse vrouwen met Maria Giulia Confalonieri, Marta Bastianelli en Elisa Longo Borghini nog drie rensters hadden om sprinter Balsamo in een zetel naar de finish te begeleiden, kwam de Nederlandse ploeg tekort in de slotkilometer.

"Onze lead-out was echt niet goed genoeg, daar hebben we een steekje laten vallen door niet goed te formeren. Marianne moest daardoor zelf een gaatje dichtrijden", zei Van Dijk. "We misten gewoon rensters, zeker ten opzichte van Italië. Dat komt waarschijnlijk doordat we zoveel hebben aangevallen."

Vollering had na Van Vleuten en Van Dijk de laatste helper voor Vos moeten zijn, maar de winnares van Luik-Bastenaken-Luik en La Course had na een lange achtervolging door een fietswissel op 65 kilometer van de streep niet meer genoeg kracht over.

"Ik voelde me sterk, totdat ik problemen met mijn ketting kreeg", aldus Vollering. "Ik probeerde Marianne in de laatste kilometer nog naar voren te brengen met alle kracht die ik had, maar het was niet genoeg. Het is ontzettend zonde, want Marianne had die regenboogtrui verdiend."