Dumoulin maakte zaterdag plotseling bekend voorlopig te stoppen met wielrennen. De winnaar van de Giro d'Italia van 2017 werd ongelukkig omdat veel mensen hoge verwachtingen van hem hadden.

"Ik ken Dumoulin niet persoonlijk", zegt Sleijfer, die oprichter is van het platform NLsportpsycholoog. "Maar in de documentaire 'Code Geel' over Jumbo-Visma kwam hij op me over als een sympathiek persoon zonder sterallures, die niet graag op de voorgrond treedt."

Dat type topsporters ervaart volgens Sleijfer vaker negatieve gevoelens bij massale (media-)aandacht. "Er is geen wetenschappelijk onderzoek naar gedaan, maar ik durf wel te beamen dat introverte topsporters hier veel moeite mee hebben. Het kost hun vaak energie om steeds interviews te geven en constant in de spotlights te leven, terwijl extraverte sporters daar juist energie uithalen."

"Het lijkt natuurlijk heel leuk, al die aandacht. En dat is het in het begin ook: elke sporter heeft zijn eerste interview in de lokale krant aan opa en oma en al zijn vriendjes laten lezen. Maar later kan het een last worden om steeds maar in het middelpunt van de belangstelling te staan, als dat niet bij je karakter past."

Hoewel karakters nauwelijks te veranderen zijn, is het volgens Sleijfer wel te trainen om beter met alle aandacht om te gaan. "Want je moet op de fiets zitten en denken: als ik straks op het podium sta, moet ik al die vervelende interviews weer geven."

De sportpsycholoog, die een groot aantal sporters in tal van disciplines begeleidt, wijst erop dat de buitenwacht een beeld vormt op basis van prestaties. "Mensen die tv kijken, zien alleen de topsporter. Maar in werkelijkheid is het een persoon, die ook aan topsport doet."

De identiteit van de topsporter wordt grotendeels bepaald door zijn resultaten. "De buitenwereld en de sporter zelf zien hem of haar als een geweldig persoon als ze iets geweldigs presteren. En als de prestaties minder zijn, dan worden ze opeens een waardeloos persoon."

"Het is belangrijk dat topsporters inzien dat ze dezelfde persoon blijven, ongeacht of ze nu eerste of zesde worden. Dat is soms moeilijk, want zeker door de komst van sociale media ben je 24 uur per dag topsporter en word je er continu mee geconfronteerd wat mensen van je vinden."

Sleijfer merkt dat er steeds minder een taboe op het mentale aspect in de topsport rust. "Al zijn er nog altijd Johan Derksen-achtige types die roepen: wat een onzin, wij hadden vroeger ook geen psycholoog nodig. Je moet gewoon hard trainen, dan komt alles vanzelf goed."

Met zijn observaties op afstand verwacht Sleijfer dat Dumoulin terug kan keren aan de top als de renner dat zelf wil. "Hij is pas dertig jaar en zit middenin de beste fase van zijn loopbaan", zegt de sportpsycholoog.

"De man is zo verschrikkelijk goed. Vorig jaar werd hij zevende in de Tour de France, terwijl in 'Code Geel' te zien was dat zijn batterij ook toen al behoorlijk leeg was. Als de mentale batterij weer helemaal opgeladen is, dan is hij zonder twijfel tot grote prestaties in staat."

Sleijfer verwacht dat Dumoulin drie tot zes maanden afstand zal nemen. "Dan zal die sprankeling weer terug moeten komen. Als dat niet gebeurt, dan keert hij vermoedelijk niet meer terug. Maar topsporters kennende zal Dumoulin niet nu al willen stoppen."