Cavendish klopte Matthew Goss (Australië) en André Greipel (Duitsland) op het vlakste WK-parcours sinds 2002.

De Nederlanders reden een redelijk anoniem WK, al ondernam Johnny Hoogerland nog een aanvalspoging in de laatste ronde.

Pim Ligthart was de beste Nederlander op de 21e plaats.

Even na 10.00 uur vertrokken de coureurs vanuit het centrum van Kopenhagen richting Rudersdal. In deze plaats iets ten noorden van de Deense hoofdstad moesten de renners liefst zeventien rondjes van veertien kilometer afleggen.

Na een aantal speldenprikjes - vooral vanuit Oekraïense en Kroatische hoek - slaagden zeven coureurs er in de beginfase in een gaatje te slaan.

Anthony Roux (Frankrijk), Pablo Lastras (Spanje), Tanel Kangert (Estland), Oleg Chuzhda (Oekraïne), Christian Poos (Luxemburg), Robert Kiserlovski (Kroatië) en Maxim Iglinskiy (Kazachstan) vergaarden een maximale voorsprong van ongeveer acht minuten.

De koers lag vervolgens lang in een plooi. Een Brits-Duitse-alliantie in het peloton zorgde ervoor dat de voorsprong van de koplopers langzaam terugliep.

Met nog ruim honderd kilometer voor de wielen ontstond er een achtereenvolgend groepje met Olivier Kaisen, Johan Vansummeren (beiden België), Simon Clarke (Australië), Luca Paolini (Italië) en Yoann Offredo (Frankrijk), vertegenwoordigers van landen die het liefst een sprint wilden vermijden.

Vlak voordat deze coureurs de aansluiting vonden met de kopgroep, werd het peloton opgeschrikt door een valpartij. Thor Hushovd belandde in de tweede groep en kon titelprolongatie op slag vergeten. Ook Tony Martin en Greg Henderson raakten achterop.

In de hoofdmacht was het voortdurend Groot-Brittannië, met onder anderen Bradley Wiggins en David Millar, dat het tempo bepaalde.

Op zo’n twintig kilometer van de meet hadden zij alle vluchters ingerekend, waarna Nicki Sörensen (Denemarken), de Fransman Thomas Voeckler en de Belg Klaas Lodewyck zich afscheidden.

Het drietal kreeg op een halve ronde voor de finish gezelschap van Hoogerland. Tegen het op hol geslagen peloton was er echter geen beginnen aan voor de koplopers.

In de finale voerden de Britten de snelheid verder op. De Australiërs namen de leiding over op drie kilometer van de aankomst en ook andere treintjes meldden zich van voren, waardoor de situatie enigszins ongecoördineerd werd.

Op vijfhonderd meter ging Philippe Gilbert aan, maar de Belg werd snel gepasseerd door de sprinters en moest genoegen nemen met de zeventiende plek. Cavendish hield Goss en de snel naderende Greipel van zich af en zorgt voor de eerste Britse titel sinds Tom Simpson in 1965.

Eerder dit jaar won Cavendish onder meer vijf etappes en de groene trui in de Tour de France.