Op de plek waar de ruimtesteen ooit op het Marsoppervlak klapte, bevindt zich een gigantische krater met een diameter van 110 kilometer. Daar bevond zich destijds waarschijnlijk een grote ondiepe oceaan.

Aan de hand van stenen en rotsen in de buurt van de krater, die Pohl is genoemd, berekenden wetenschappers dat de inslag ongeveer 3,4 miljard jaar geleden plaatsvond. Op basis van de grootte van Pohl schatten onderzoekers dat de planetoïde een lengte van 3 tot 9 kilometer had.

Ook bootsten de onderzoekers de enorme tsunami na met computersimulaties. Zo ontdekten ze dat de golven wel 250 meter hoog konden zijn en zo'n 1.500 kilometer ver konden komen.

Bij de inslag kwam vermoedelijk 13 miljoen megaton TNT-energie vrij. Ter vergelijking: de krachtigste atoombom die ooit op aarde tot ontploffing is gebracht, had een energie van ruim 50 megaton TNT-energie. Die waterstofbom (Tsar Bomba) kwam tot ontploffing tijdens een test in 1961 door de Sovjet-Unie.

De inslag is vergelijkbaar met die van de meteoriet die 66 miljoen jaar geleden op aarde insloeg en een einde maakte aan de dinosauriërs. De krater van die meteoriet (de Chicxulubkrater) ligt bij Mexico en is qua omvang vergelijkbaar met Pohl.

Tussen de vier en drie miljard jaar geleden was een vijfde van Mars waarschijnlijk bedekt met ondiepe oceanen. In die tijd veroorzaakten ruimtestenen waarschijnlijk regelmatig tsunami's op de planeet. Zo werd de Lomonosovkrater in 2019 in verband gebracht met een andere gigantische vloedgolf.

Zo'n drie miljard jaar geleden begonnen de oceanen op Mars op te drogen volgens NASA. Tijdens verschillende onbemande missies naar de rode planeet heeft de ruimtevaartorganisatie veel sporen van die oceanen ontdekt.

De studie is verschenen in het wetenschappelijke tijdschrift Scientific Reports.