De planeet, genaamd WD 1856 B, is ongeveer zeven keer zo groot als de ster waar hij omheen draait. Ter vergelijking: Jupiter is ongeveer tien keer kleiner in omvang dan onze zon. WD 1856 B doet 34 uur over een rondje om de ster, ongeveer zestig keer sneller dan Mercurius om onze zon draait.

WD 1856 B staat dus vrij dicht op de resten van 'zijn' ster, maar heeft mogelijk wel het overlijden van deze ster overleefd. Dit is de eerste keer dat wetenschappers zoiets observeren. Hoe dit kan, weten de astronomen nog niet.

Het is bijvoorbeeld ook mogelijk dat de planeet eerst verder weg van de ster bewoog, maar doordat andere hemellichamen met een zwaar zwaartekrachtveld de planeet uit hun baan hebben getrokken dichter bij de ster is gekomen.

Witte dwergen zijn de kernen van overleden sterren. Wanneer een ster sterft, zet deze eerst uit en wordt het een rode reus. Daarna stoot het zijn buitenste schil af, tot er een kern overblijft.

Bij het afstoten van die schil gaan de te dichtstbijzijnde planeten verloren, zo werd gedacht. Daarnaast kan het gebeuren dat de witte dwergen kleinere hemellichamen zoals planetoïden en kometen aantrekken, maar deze worden dan door de zwaartekracht van de witte dwerg verpulverd tot een stofschijf. Maar het lijkt erop dat WD 1856 erin is geslaagd om dit alles te overleven.