Gedurende de jonge steentijd kregen bevolkingen langs de Middellandse Zee te maken met een zeespiegelstijging van ongeveer 70 centimeter in honderd jaar tijd. Hierdoor kregen de dorpelingen in Tel Hreiz in de jonge steentijd mogelijk steeds meer te maken met het dreigende water, wat leidde tot de bouw van de dijk.

De ruim honderd meter lange dijk werd gebouwd met stenen uit lokale rivieren, die 1 tot 2 kilometer verwijderd waren van het dorp. Deze stenen zijn vrijwel onbewerkte blokken van kalksteen.

Tel Hreiz werd al ontdekt door archeologen in 1960, maar rond 2012 kwam de dijk bloot te liggen door natuurlijke omstandigheden (zoals wind). Dergelijke dijken zijn niet gevonden bij nederzettingen in de omgeving van Tel Hreiz. Het dorp werd echter onder water gevonden, dus uiteindelijk heeft de muur zijn doel niet volbracht.

De dijk is een voorbeeld van hoe de prehistorische mens al de strijd aanging met het water. Zo zijn er nederzettingen uit de jonge steentijd gevonden in de Westelijke Jordaanoever en Jordanië, waar mensen bijvoorbeeld al dammen of terrassen bouwden die doen denken aan hedendaagse Aziatische rijstvelden.