De Cataglyphis bombycina komt op het warmst van de dag uit zijn nest om naar voedsel te zoeken.

Het zand van de Sahara kan een temperatuur van 60 graden Celsius bereiken. Daarom vroegen onderzoekers zich af hoe het dier hiermee kan omgaan.

Het antwoord is dat de zilvermieren hun poten met snelheden van 130 centimeter per seconde kunnen bewegen en daarmee met 85 centimeter per seconde vooruit kunnen komen.

Door de snelle bewegingen en het hoge tempo kunnen de mieren voorkomen dat hun poten in het snikhete zachte zand zakken. De onderzoekers willen nu achterhalen hoe de lichamen van de mieren de snelle bewegingen mogelijk maken.

De onderzoekers zeggen dat het geen makkelijke klus was om de mieren te vinden. Zo moesten ze zoeken naar nestingangen in de duinen van de woestijn of moesten ze mieren volgen naar hun nesten.

Daarna kon bijvoorbeeld voedsel buiten de nesten worden geplaatst om de dieren naar buiten te lokken. Zodra de mieren het voedsel ontdekten en heen en weer begonnen te sprinten om het eten naar het nest te brengen, konden de wetenschappers hun bewegingen filmen.

Ook groeven de onderzoekers een nest uit voor onderzoek in het laboratorium in Duitsland. Dit toonde aan dat de dieren bij lagere temperaturen aanzienlijk minder snel renden.