Dat schrijven onderzoekers van onder andere het Amerikaanse Santa Fe Institute deze week in het tijdschrift Science Advances. 

Eerder onderzoek van een van de schrijvers van de paper, Luis Bettencourt, toonde al aan dat als moderne steden groeien, ook de efficiëntie en productiviteit toenemen. Uit deze wiskundige verkenning naar de groei van steden, bleek dat een moderne stad zich gedraagt volgens eenvoudige, universele wiskundige wetten.

Na een voordacht over deze stedelijke schaalbaarheid in 2013, kwam Bettencourt in contact met antropoloog Scott Ortman die van mening was dat de gepresenteerde inzichten ook wel eens op zouden kunnen gaan voor steden in vroegere tijden.

De discussie leidde tot een onderzoeksproject waarin de archeologische data uit de Vallei van Mexico uitgeplozen werden. De onderzoekers keken naar data over alle bekende oude nederzettingen tussen 1150 voor Christus tot 1519. In 1519 vond de invasie van de Spanjaarden plaats en werd het Azteekse rijk een Spaanse kolonie.  

Met de data kon het onderzoeksteam de maten van honderden tempels en duizenden huizen analyseren, om zo de populatiegrootte en -dichtheid te bepalen. Ook werd een inschatting gemaakt van de grootte van de monumenten en de snelheid waarmee ze waren gebouwd. Daarnaast werd berekend hoe intensief de nederzettingen gebruikt werden.

Uit de analyses kwam naar voren dat de grootte en productiviteit van de nederzettingen samenhingen. Blijkbaar zijn de socio-economische wetten van hedendaagse steden niet heel anders dan die van vroegere, ver voor de industrialisatie en het kapitalisme.

Op de nieuwsite Newswise zegt Bettencourt dat de resultaten laten zien dat de algemene ingrediënten voor productiviteit en populatiedichtheid in menselijke samenlevingen veel dieper liggen dan gedacht.

Deze eerste stap vraagt om vervolgonderzoek in andere delen van de wereld om te bestuderen welke factoren ervoor zorgen dat stedelijke systemen opkomen, groeien en ineenstorten.