Dat ontdekte de Italiaanse natuurkundeprofessor Amelia Carolina Sparavigna, waarna ze haar bevindingen publiceerde op het Open Acces-blog Philica. 

Het vierkante fort staat op de top van een heuvel vlak bij Hardknott Pass en werd gebouwd door Romeinse soldaten tegen het jaar 138 onder keizer Hadrianus.

Ooit bood het fort plaats aan ongeveer vijfhonderd manschappen totdat het werd verlaten in het midden van de tweede eeuw. Daarna werd het af en toe nog gebruikt tot het definitief verviel.

Sparavigna raakte gebiologeerd door het fort en onderzocht het opkomen en ondergaan van de zon op de locatie van het fort aan de hand van onder andere Google Earth. Ze ontdekte dat de zon precies in lijn staat met de toegangspoort van het fort aan de zuid-oostkant tijdens de winterwende (rond 21 december) en de zonsondergang op diezelfde dag aan de zuid-westkant.

Tijdens de zomerwende, meestal op 21 juni, wordt de poort aan de noord-oostzijde als eerste door de zonnestralen geraakt en valt het laatste zonlicht keurig door de noord-westpoort.

Waarom het fort zo geplaatst is, kan de natuurkundige niet precies zeggen, maar ze vermoedt dat het te maken heeft met goden die de Romeinen op dat moment aanhingen en dat meerdere gebouwen uit diezelfde tijd op een vergelijkbare manier waren uitgelijnd.

Het kan ook zijn dat de connectie met de zon toevallig is, omdat de hoektorens precies op de vier belangrijkste kompasstreken liggen (noord, oost, west en zuid).

Als laatste praktische optie denkt Sparavigna dat op deze wijze de Romeinen in het fort zo lang mogelijk voordeel van het zonlicht hadden.