Aan het begin van het Trias was het veel heter dan we tot nog toe dachten, zegt een internationale onderzoeksgroep onder gezamenlijke leiding van de Chinese Universiteit voor Aardwetenschappen en de Universiteit van Leeds.

Zo was het oceaanwater in de tropen gemiddeld 40 graden, boven de dodelijke grens voor vissoorten, schrijven de onderzoekers in wetenschapsblad Science.

Het leven was in deze periode langzaam herstellende van de grootste massa-extinctie in de geschiedenis van de Aarde, die plaatsvond aan het einde van het Perm, 252 miljoen jaar geleden.

Massaal vulkanisme zette toen een biologisch rampscenario in werking, waarbij uiteindelijk ongeveer 90 procent van alle soorten van de aardbodem verdwenen.

Opmerkelijk is volgens de onderzoekers echter dat het resterende leven de planeet daarna niet binnen enkele tienduizenden jaren weer volledig wist te koloniseren. In plaats daarvan bleef over de breedte van de Aarde voor tenminste 5 miljoen jaar een grote 'dode zone' bestaan.

Ze denken dat het in dit gebied simpelweg te heet moet zijn geweest voor leven. Ten tijde van de uitstervingsgolf was een ongekend grote hoeveelheid CO2 in de atmosfeer terecht gekomen. De Aarde bleef daardoor nog miljoenen jaren gevangen in een extreme broeikasstaat.

Uit het nieuwe onderzoek blijkt dat de Tethysoceaan, een grote tropische binnenzee uit het Trias-tijdperk, gemiddelde watertemperaturen rond 40 graden moet hebben gehad, tien graden warmer dan tot nog toe aangenomen.

Ook op land voorkwam broeikashitte voor miljoenen jaren dat terugkeer van grote levensvormen. In een band tussen de 30e breedtegraad op het noordelijk halfrond en de 40e breedtegraad in het zuiden bestonden lange tijd gemiddelde temperaturen van 50 of 60 graden Celsius.

Verder naar het zuiden en het noorden bestond er wel grootschalig leven, onder andere in een voorloper van de huidige Noordelijke IJszee, waar toen haaien en zeekoesoorten rondzwommen.