Het sterrengas dat bij de explosie de ruimte in werd geblazen werd daardoor vrijwel niet afgeremd. Dat is de verklaring voor de onverwacht grote afmeting van de resterende, uitdijende supernovarest (RCW86 geheten), aldus Amerikaanse sterrenkundigen.

Zij baseren hun conclusies op metingen van NASA's infraroodruimtetelescopen Spitzer en WISE. De afstand tot RCW86 is vastgesteld op ca. 8000 lichtjaar. Uit de waargenomen schijnbare afmetingen aan de sterrenhemel volgt dan de ware middellijn.

Het blijkt dat RCW86 veel groter is dan je zou verwachten voor een supernovarest met een leeftijd van een kleine 2000 jaar; hij dijt dus ook veel sneller uit. Met behulp van Spitzer en WISE is nu de temperatuur gemeten van de stofdeeltjes in de supernovarest: ca 200 graden onder nul.

Omdat die temperatuur het gevolg is van opwarming door wrijving met interstellaire gasdeeltjes, kon uit deze metingen de gasdichtheid in de omgeving van de supernovarest worden berekend.

Die blijkt veel geringer te zijn dan de gemiddelde dichtheid van het interstellaire medium. Door die lage dichtheid kon de supernovarest veel sneller uitdijen dan normaal. De holte in het omringende interstellaire gas is waarschijnlijk geproduceerd door de ster vóórdat hij in een supernova-explosie aan het eind van zijn leven kwam.

De explosie in het jaar 185 was zo goed als zeker een zogeheten type Ia-supernova, die ontstaat wanneer een witte dwergster te zwaar wordt door materie op te zuigen van een begeleider.