De spier, die zowel flexibel als erg sterk is, is een gezamenlijke ontwikkeling van de Universiteiten van British Columbia (Canada), Wollongong (Australië), Dallas (VS) en Hanyang (Zuid-Korea).

Het onderzoek werd gepubliceerd in Science.

Het materiaal is goedkoop te produceren, en zou bijvoorbeeld kleine medische sensors door de bloedbaan kunnen voortbewegen, op dezelfde manier zoals zweepstaartjes dat voor bacteriën doen. Tot nu toe was de voortbeweging van dergelijke minirobots een van de grootste obstakels in de mogelijke toepassing ervan.

De spier‘cellen’ werden gemaakt door strengen van koolstofnanobuisjes te spinnen als een touw. Het resultaat is een net zichtbare draad, 10.000 keer dunner dan een menselijke haar maar die duizend keer haar eigen gewicht kan ronddraaien.

Ook is de spier erg flexibel, vergelijkbaar met een olifantenslurf of octopusarm. Het bijzondere daarvan is dat ze erg sterk en beweeglijk zijn zonder botten te bevatten die ze als ankerpunt gebruiken.

De werking van de spier verloopt volgens het actuatorprincipe: door de helixvormige vezel in een zoutige oplossing te laden neemt deze een ongewonden vorm aan; het ontladen zorgt voor het ‘opwinden’ van de vezel, zodat kracht uitgeoefend wordt.

Een animatie van hoe dit werkt is hier te zien.