Blinde recruiters maken de arbeidsmarkt een beetje eerlijker, zegt oprichter Mirjam Koornneef van Equal Recruitment. "Ze gaan niet af op uiterlijk, maar op wat iemand te vertellen heeft. Zo krijgt iedereen een eerlijke kans op een baan", zegt ze.

Koornneef gelooft dat recruiters die blind zijn bewuster luisteren en andere vragen stellen dan collega's zonder beperking. "Die hebben wellicht meteen een mening over het uiterlijk van de persoon die bij hen binnenkomt voor een sollicitatiegesprek. Bij blinde recruiters is dit niet het geval. Zij moeten op basis van andere zintuigen beslissen of iemand geschikt is voor de baan."

Roos Hoelen kan erover meepraten. Ze is zelf meer dan twintig jaar recruiter geweest én ze heeft een visuele beperking. In haar carrière heeft ze sollicitanten met en zonder beperking voor zich gehad. Beiden krijgen volgens haar dezelfde behandeling. "Maar ja, ook iemand die blind is heeft vooroordelen over andere personen. Het is menselijk. Bij mij gaan ze bijvoorbeeld niet over iemands uiterlijk, maar over iemands stem of woordgebruik."

Maar hoe pakt Hoelen zo'n gesprek aan als ze de sollicitant niet kan zien? "Ik let bijvoorbeeld op haperingen in de stem of haperingen in het gesprek", zegt ze. "Daaruit kun je al snel opmaken of iemand onzeker is of wellicht iets niet vertelt. Daar kun je dan weer vragen over stellen. Ik krijg hierdoor waarschijnlijk wel een ander beeld van de sollicitant dan een recruiter zonder beperking."

Maar is dat verschil echt zo groot? "Mensen zijn visuele wezens", geeft Kevin van den Berg toe. Hij is recruiter -zonder beperking - bij Randstad en legt uit dat hij veel gebruikmaakt van zijn zicht. "Iemand moet voor mij ook binnen het plaatje van het bedrijf passen."

Zo gaat hij ver van tevoren op bezoek bij bedrijven waarvoor hij een nieuwe werknemer moet zoeken. "Op de werkvloer zien mensen er toch op een bepaalde manier uit. Er hangt een bepaalde sfeer en er lopen bepaalde typen mensen rond. Dan ga je toch ook af op uiterlijk en bijvoorbeeld manieren."

Als een sollicitant binnenkomt, dan weet Van den Berg direct of die persoon binnen de bedrijfscultuur past. "Dat zijn af en toe echt vooroordelen. Soms merk je dan ook dat dat het gesprek beïnvloedt. Het is de uitdaging als recruiter om vooroordelen uit te zetten."

Recruiters maken dus gebruik van hun zicht, maar volgens Hoelen kunnen mensen met een visuele beperking echt een goede toevoeging zijn voor een team. "De zintuigen die bij ons wél werken zijn een stuk scherper. We moeten ons zicht compenseren en luisteren daardoor bijvoorbeeld beter. Daarnaast raken we niet snel afgeleid door een dure Rolex."

Van den Berg denkt ook dat blinde recruiters een goede toevoeging kunnen zijn. "Als iemand zonder zicht kan helpen om vooroordelen weg te nemen, kijk je wel objectiever naar wie er tegenover je zit."

Die objectiviteit geldt niet alleen voor sollicitanten zonder beperking. Ook mensen met een beperking kunnen profiteren van een blinde recruiter. Hoelen: "Het is niet alleen belangrijk om te weten of iemand in een bedrijf past, maar vooral ook of iemand zijn taak aankan. Veel bedrijven vinden het eng om iemand met een beperking aan te nemen."

Deze angst komt niet uit een verkeerd hart, stelt ze. "Het komt doordat werkgevers niet weten of ze er wel voor kunnen zorgen dat diegene zijn of haar werk goed kan doen. Of dat ze zelf voor veel extra's moeten zorgen. Ook hierin kun je als recruiter zorgen voor openheid. Vooral als je zelf een beperking hebt, weet je dat er nou eenmaal dingen zijn die je niet kunt en waar je hulp bij nodig hebt. Al dan niet van techniek of mensen. Maar het komt vaak gewoon goed."