• Wie: Wendy Bart
• Functie: ergotherapeut
• Waar: Interlaken, Zwitserland
• In het buitenland sinds: december 2021

Hoe ben je in Zwitserland terechtgekomen?

"Ik hoorde tijdens mijn opleiding ergotherapie over mensen die in Zwitserland een baan hadden gevonden. Op LinkedIn was ik daar ook al eens voor benaderd door een recruiter, maar daar was ik niet op ingegaan. Toen tagde ik mijn vriend voor de grap in een vacature om als fysio in Zwitserland aan de slag te gaan. Hij was meteen ontzettend enthousiast."

Maar jij moest er nog even over nadenken.

"Ja, ik dacht meteen: hoe gaan we dat doen? We wonen dan ver weg van onze familie en we spreken geen Duits. Maar ik was tegelijkertijd ook nieuwsgierig. Wij houden enorm van bergwandelen en mijn vriend is groot wintersportfan. Langzamerhand werden we steeds enthousiaster en toen zijn we in gesprek gegaan met een speciaal wervingsbureau. Zo zijn we afgelopen december een dorpje tegen Interlaken aan terechtgekomen en nu werken we allebei in het ziekenhuis om de hoek."

Waarom zijn Nederlandse ergotherapeuten er zo gewild?

"Ze zijn hier schaars. De opleiding duurt heel lang en je kunt 'm maar op één plek in Zwitserland volgen. In Nederland kan dat op veel meer plekken. Daarnaast vinden de Zwitsers ons opleidingsniveau heel hoog, dus ze nemen graag ergotherapeuten uit Nederland aan."

Hoe gaat het inmiddels met je Duits?

"Toen we hoorden dat we zouden gaan verhuizen, zijn we direct met een talenapp begonnen. Later hebben we een online cursus van een Duitse school in Berlijn gevolgd. Het Zwitserse accent is nog wel erg lastig te verstaan, maar je pikt het snel op. Aan mijn collega's vraag ik meestal of ze heel langzaam willen praten, of in Hoogduits."

Heb je het naar je zin op je nieuwe werk?

"Ik heb hiervoor altijd in revalidatiecentra gewerkt, een ziekenhuis is heel anders. Ik word veel op de ic ingezet, dat is erg interessant. Normaal deden de fysiotherapeuten dit werk, nu doen we het echt samen. Ik krijg veel vrijheid om het werk op mijn eigen manier in te richten. Dat is ontzettend leuk."

Waar moest je aan wennen toen je in Zwitserland kwam?

"De prijzen van het leven. Daar schrik ik na ruim twee maanden nog steeds van. De boodschappen zijn bijvoorbeeld erg duur, voor 500 gram gehakt betaal je zo 7 euro. Ook uitgaan is prijzig, maar we doen het wel. Als je de piste opgaat, ga je daar niet met je broodje kaas zitten."

Wat vind je het leukst aan je leven daar?

"Onze woning is heel fijn, net als de omgeving. Het is erg rustig en we wonen superdicht bij de bergen. Ik kan de piste zelfs vanuit ons woonkamerraam zien. Als het zo blijft, wil ik nooit meer weg. Maar ik mis mijn familie en vrienden natuurlijk wel. En ik mis het strand, ik kan daar niet meer even uitwaaien op zondag. Maar als je het uitzicht hier ziet, ben je dat al snel weer vergeten."

Wat doen jullie het liefst in het weekend?

"We skiën veel. Ik was nog nooit op wintersport geweest, maar ik bleek het superleuk te vinden. Sommige pistes zijn nog wat uitdagend, gelukkig krijg ik les. Laatst hadden we vrienden op bezoek en toen hebben we echt skivakantie genomen. Iedereen zei: 'Dat jullie hier wonen, zeg.' Dat hebben we zelf ook nog elke ochtend als we naar buiten kijken."