"Ik ben niet zo ambitieus. Zo, pfoe. Dat is eruit." Iris Lommerde deelde onlangs in een lang bericht op LinkedIn haar kijk op een ambitieloos leven. Het leverde tienduizenden reacties op. Nog eens honderden mensen bedankten de dertigjarige marketeer uit Alblasserdam in een privébericht voor haar openhartigheid.

Iris: "Ik zie mezelf niet als ambitieus, maar ben wel ondernemer. Vorig jaar richtte ik met twee oud-collega's een eigen marketingbureau op. Dat was bij toeval. Ik had nooit de ambitie om leidinggevende te worden of een eigen bedrijf te hebben. Ik had ook prima in mijn vorige baan gelukkig kunnen blijven. Maar toen een collega voorstelde om voor onszelf te beginnen, leek het me vooral leuk om te doen. Ik kon het goed vinden met de twee medeoprichters en als eigen baas heb je meer vrijheid om je tijd in te delen."

"Als mensen mij vragen waar ik mezelf over een paar jaar zie, dan heb ik daar geen passend antwoord op. Hopelijk doe ik iets waar ik gelukkig van word en wat op dat moment bij mij past. Ik zie het wel. Die houding past ook bij me. Ik ben vaak snel positief en enthousiast over iets."

"Toen ik heel jong was, overleed een vriendin van mijn moeder. Op haar sterfbed vertelde ze dat ze er graag meer voor haar kinderen was geweest. Ze had spijt van het vele werken. Dat is me bijgebleven. Ik wil nooit in een positie komen waarin ik moet zeggen dat ik te veel heb gewerkt of me overwerkt heb. Ik wil gezond blijven, een dak boven mijn hoofd houden en werk doen waar ik plezier aan beleef. Als dat lukt, dan denk ik dat ik heel lang gelukkig kan blijven."

"Als ik ergens solliciteer, kijk ik altijd eerst naar het aantal uren van de functie. Zijn dat meer dan 32 uren, dan haak ik af. Ik werk nu 29 uur. Dat is in de culturele sector vrij normaal. Eerder werkte ik wel fulltime, maar zoveel werken wil ik nooit meer."

"Een paar jaar geleden beheerde ik met mijn vriendin een camping. We werkten dag en nacht, dat was echt een levensstijl. Nu we kinderen hebben, past dat niet meer bij mij. Ik wil ook andere dingen kunnen doen naast mijn werk. Ik hou van muziek maken, ik heb mijn gezin."

"Tijd is schaars, er zijn genoeg andere dingen dan werk waar ik ook voldoening uit haal. Ik vind het altijd knap als mensen vijf dagen per week werken, het huishouden doen en kinderen hebben. Omdat ik in deeltijd werk, heb ik 's ochtends tijd om de kinderen rustig naar de opvang te brengen."

"Als je een verantwoordelijke functie hebt, wordt altijd gezegd dat je het gemaakt hebt. Maar is dat belangrijk in je leven? Hoe ouder ik word, hoe minder ambitieus ik daarin ben. Ik zie mijzelf niet als directeur, ik hoef niet hogerop. De werkgever heeft mij ook weleens meer uren aangeboden, maar dat heb ik geweigerd. Dat begrepen ze. Ik merk wel dat de generatie boven mij dat soms wat gek vindt. Voor mijn ouders was fulltime werken de norm. Onze generatie vindt vrije tijd veel belangrijker."

"Alleen als kind had ik een langetermijnplan. Ik riep altijd dat ik naar de kunstacademie wilde. Ik wilde schilderen en over verftechnieken leren, dat vond ik leuk. Maar toen ik de vooropleiding deed, kwam ik erachter dat die opleiding niet bij mij paste. Daar ging het vooral over conceptueel denken, terwijl ik gewoon mooie dingen wilde maken. Toen moest ik ineens iets anders verzinnen, want een plan B had ik niet."

"Mijn zus tipte me de studie communicatie. Die paste wel bij me, maar in mijn eerste baan als communicatiemedewerker bij een commercieel bureau raakte ik snel uitgekeken. Ik kreeg daarna een soortgelijke functie, maar daar gebeurde hetzelfde. Ik zegde mijn baan op, stapte in het vliegtuig en reisde drie maanden door Midden-Amerika. Dat had me de tijd moeten geven om na te denken over mijn toekomst. Al kwam het daar uiteindelijk niet van. Ik ben gewoon niet goed in ver vooruitdenken. Precies wat mensen die ambitieus zijn vaak wel graag doen."

"Terug in Nederland besloot ik me in te schrijven bij de Kamer van Koophandel als tekstschrijver. Het werk leverde genoeg geld op om daarnaast rustig te ontdekken of het ondernemerschap wel iets voor mij was. En het bleek een schot in de roos."

"Ik heb geen einddoel. Ik doe wat ik nu leuk vind. Mijn vriend daarentegen kan veel beter nadenken over de toekomst. Dan mijmert hij bijvoorbeeld over het kopen van een stuk land om daar zelfvoorzienend op te leven. Dat ik niet dat soort langetermijndromen heb, kan hij maar moeilijk begrijpen."

"Ik heb dan wel geen plannen voor de lange termijn, maar dat betekent niet dat ik mezelf niet ontwikkel. Ik heb enorm veel geleerd in de jaren dat ik werk. Daarnaast volg ik ook regelmatig een cursus of opleiding over onderwerpen die ik op dat moment nuttig of interessant vind. Ik werk niet bewust ergens naartoe. En dat voelt helemaal goed."