• Wie: Pauline Jongma
• Functie: Directeur van Nederlandse school De Kangoeroe
• Waar: Sydney, Australië
• In het buitenland sinds: 2006

Hoe ben je in Sydney terechtgekomen?

"Mijn man wilde graag een master of business administration (MBA) in het buitenland doen. Sydney leek ons heel leuk. Toen zijn we vijftien jaar geleden met drie kinderen van onder de vier jaar geëmigreerd. Het ging heel snel: in augustus wisten we dat we zouden gaan, in december zijn we vertrokken. We hebben toen in drie maanden tijd onze bruiloft en verhuizing geregeld, best bizar eigenlijk. Het idee was om voor anderhalf jaar te gaan, maar we zijn nooit meer weggegaan."

Heb jij meteen een baan gezocht?

"Ik wilde me eerst focussen op settelen en voor de kinderen zorgen. Daarna ben ik weer gaan studeren omdat we een nieuw visum nodig hadden. Mijn man vond toen een baan en ik even later ook, bij de Nederlandse school."

Zijn de kinderen ook helemaal ingeburgerd?

"Onze kinderen zijn heel Nederlands, maar tegelijkertijd heel multicultureel. Ze moeten van mij Nederlands praten thuis, maar onderling praten ze toch veel Engels. Vooral tijdens discussies, want dan kunnen ze zich beter uiten."

Kinderen in Australië kunnen ergens anders leerling zijn, maar Nederlandse les krijgen op jouw school. Hoe werkt dat?

"Ze krijgen 'gewoon' les op een lokale school en komen wekelijks een paar uur hierheen. We merken dat ze het taalniveau halen doordat ze vaak thuis Nederlands spreken. We vieren hier ook alle Nederlandse feestdagen met de kinderen. Binnenkort komt het Sinterklaasfeest eraan, dan eten we uiteraard pepernoten."

Is de sfeer op school ook hetzelfde als hier?

"Leerlingen zijn hier een stuk respectvoller naar de leerkrachten toe, maar wel op een warme manier. En kinderen dragen een uniform. Ook gaat het er hier een stuk gestructureerder aan toe. 's Ochtends wachten ze netjes voor ze naar binnen mogen. Mijn kinderen hebben hierdoor goed leren omgaan met autoriteit. Maar soms mis ik dat losse van een school in Nederland wel, de grapjes in de klas. Wij laten dat op onze school meer toe, het moet wel leuk blijven."

Wat vind je het leukst aan wonen in Australië?

"Het weer, dat is bijna altijd mooi. En ik vind het heerlijk dat we vlak bij zee wonen, we kunnen lopend naar allerlei stranden. We wonen ook in een hele fijne wijk, twintig minuten rijden van het Opera House. De kinderen kunnen zwemmen in ons eigen zwembad. En daar komen we ook veel samen met vrienden om te borrelen."

Wat mis je het meest aan Nederland?

"De gezelligheid. Alle huizen, cafés en winkels zijn heel gezellig in Nederland. Dat heb je hier een stuk minder."

Waar moest je nog meer aan wennen?

"Ik was de Nederlandse directheid gewend. Hier denk ik soms: had ik dat wel moeten zeggen? Waar ik ook erg aan moest wennen zijn de gevaarlijke dieren. Als er een bordje staat met 'niet zwemmen' vanwege haaien, moet je dat dus echt niet doen. Tijdens het wandelen ben ik een keer een grote giftige slang tegengekomen. Dat kennen we in Nederland helemaal niet. Daar kun je je kinderen prima in de bosjes laten spelen, hier niet.

Daarnaast is de zon heel sterk, je kan niet zomaar gaan liggen bakken. Australiërs zijn veel alerter op huidkanker. Kinderen moet je petjes opdoen, speciale uv-shirts aantrekken en natuurlijk goed insmeren."

Komen jullie ooit nog terug naar Nederland?

"Ik sta altijd open voor verandering, maar permanent terug naar Nederland zal niet zo snel gebeuren. Het ligt ook een beetje aan wat de kinderen doen als ze groot zijn. Als de laatste het huis uitgaat om te studeren, zijn wij wat vrijer. Ik sta er zo in: het leven is heel mooi als je openstaat voor nieuwe dingen. Door dit geweldige avontuur zou ik zo nog een keer emigreren."