• Wie: Eef Spigt
• Functie: Ambulanceverpleegkundige
• Waar: Bonaire
• In het buitenland sinds: 2020

Hoe ben je op Bonaire terechtgekomen?

"Zo'n tien jaar geleden zou ik een jaar in een ziekenhuis in Australië gaan werken, maar dat ging toen niet door. Het bleef kriebelen. Ik kreeg een relatie en kocht een huis, dus was het niet handig om de stap naar het buitenland te zetten."

"Uiteindelijk heb ik het toch gedaan, nadat ik een vacature op Bonaire bij zorgdetacheerder TMI voorbij had zien komen. Vorig jaar juni lukte het om een plekje op het eiland te bemachtigen en kon ik in november 2020 voor drie maanden weg."

Maar daar bleef het niet bij...

"Toen ik terug was in Nederland, wilde ik eigenlijk meteen terug en heb ik TMI naar de mogelijkheden gevraagd. Ik kon in april alweer beginnen. Uiteindelijk ben ik maar zeven weken in Nederland geweest. Inmiddels heb ik de knoop doorgehakt: ik ga hier nu officieel een bestaan opbouwen. Vorige week heb ik een koopovereenkomst getekend en nu bezit ik een eigen stuk land. Het huis dat daar gebouwd gaat worden, heb ik zelf ontworpen."

Hoe bevalt het eilandleven tot nu toe?

"Ontzettend goed. Ik heb leuke vrienden, een leuke baan. En het weer en klimaat zijn fantastisch, het is elke dag mooi weer. Ik wist door mijn eerste tijd hier waar ik in terecht zou komen, dan is verhuizen naar een andere stad in Nederland misschien wel een stuk spannender."

Zijn er dingen waar je aan moest wennen?

"Het is op Bonaire een uitdaging om een gezonde maaltijd te maken. Omdat hier weinig groeit, moeten groente en fruit geïmporteerd worden. Er is altijd meer vraag naar producten dan aanbod. Dat maakt het leven hier erg duur. Voor een bak kwark betaal je bijvoorbeeld al snel 6 dollar."

Wat zijn de grootste verschillen op de werkvloer?

"Anders dan in Nederland werk je hier als ambulanceverpleegkundige ook op de SEH. Zo kun je patiënten helemaal volgen, dat maakt het voor mij erg interessant. Het ziekenhuis is klein maar heel hoogwaardig, er is altijd een SEH-arts aanwezig. Daardoor loopt het hier misschien wel sneller en beter door dan in een Nederlands ziekenhuis."

"Het eiland maakt je ook creatief. Zo moeten we weleens naar kleine strandjes en heb je de hulp van de brandweer nodig om de patiënt daar weg te krijgen. Laatst moesten we met een bootje naar Klein Bonaire, een eilandje voor de kust. Dat maakt het uitdagend en ik leer continu bij."

"Ik ga nog een extra opleiding volgen, zodat ik ook met de Air Ambulance mee kan. Mensen worden soms naar Curaçao, Aruba of Colombia gevlogen omdat ze specifieke zorg nodig hebben."

Wat doe je het liefst in het weekend?

"Sinds ik hier zit, heb ik niet veel weekenden vrij gehad. Ik ga vaak 's ochtends voor een late dienst duiken of surfen, dan begin ik de werkdag meteen goed. Of ik ga op het strand sporten, met een mooi uitzicht is dat absoluut geen straf."

"Op vrije dagen lig ik graag in mijn hangmat, doe ik iets met vrienden of ga ik wandelen in een van de natuurparken. Je hebt dan echt het idee van vakantie."

"Ik werk hier fulltime, maar het heeft nooit als veertig uur gevoeld. Uiteindelijk kun je Nederland niet met Bonaire vergelijken. Je kunt hier ook niet zo snel leven, daar is het te heet voor."

Op zo'n fijn eiland wil je vast wel oud worden.

"Daar ben ik niet mee bezig, ik denk nooit in zulke grote stappen. Misschien komt er nog wel iets anders op mijn pad. Ik ben nu vooral bezig met genieten van het eiland."