Verdeeld over 109 teststraten waren er afgelopen week 531 mensen in Nederland actief als bemonsteraar, laat een woordvoerder van GGD GHOR Nederland weten.

Warm is het werk wel, zo tijdens een hittegolf. "Het aantrekken van schone handschoenen na iedere afname wil nog wel eens zeer vervelend zijn. Probeer dat maar eens met klamme handen", lacht verpleegkundige Ingrid van Maanen-Laarakker (52). "Toch houden we de stemming erin, zetten een muziekje aan en dansen lekker op Y.M.C.A. We zullen wel moeten."

Na probeersels zoals een coldpackvest - "dat na een half uur was gesmolten en veranderde in een warmtekruik" - blijkt de airco het beste hulpmiddel. "We hebben het ding zo neergezet dat ik er steeds langsloop tijdens het werk. En tussendoor ga ik er even voor staan met mijn armen wijd."

Voor Maanen-Laarakker is het bemonsteren een tijdelijke bijbaan naast haar gewone werk. Ze is hierdoor nu al twee weken aaneengesloten op de been. "Ik werk avonden, nachten en in het weekend als verpleegkundige. Ik zie dus mensen bij de test, maar ook als ze in het ziekenhuis belanden. Tot aan het eventuele overlijden. Dat laatste vergeten veel mensen momenteel echt."

"Ik vind het zeer spijtig dat er slecht met de maatregelen om wordt gegaan. Ik ben mijn collega kwijtgeraakt door COVID-19. Degenen die tegen de maatregelen demonstreren, hebben de gevolgen volgens mij niet van dichtbij genoeg gezien", zegt de verpleger. "Maar ja, ik kan ze niet tegenhouden. Het enige wat we kunnen doen is waarschuwen."

Joost Koetsier (22) heeft tijdens zijn pauze van drie kwartier tijd om te praten. De onderbrekingen zijn langer gemaakt vanwege het weer, dat er ook bij hem flink inhakt. "In het pak is het erg warm en zweet je nogal veel", vertelt hij. Gelukkig is er nu een hitteplan, waarin extra drinkpauzes zijn opgenomen, net als de optie om een korte broek onder het pak te dragen.

Koetsier had na zijn halverwege afgeblazen buitenlandstage voor de master onverwachts niets te doen. Hij meldde zich daarom aan als bemonsteraar, en doet het werk inmiddels anderhalve maand, vier dagen per week van 8.30 uur tot 17.30 uur. "Het is erg dankbaar werk, mensen zijn blij dat ze ergens met hun klachten terechtkunnen", vertelt hij.

Ze zijn soms wel bang voor de test, en dat komt veelal door internetfilmpjes. "Maar ja, die zijn natuurlijk altijd van een persoon die het slecht afgaat", zegt Koetsier. "Veel mensen zeggen achteraf dan ook: was dat het al?" Om zich voor te bereiden onderging hij ook zelf een test, om te weten hoe het voelt. "Mij viel het erg mee. Het voelt net alsof je water in je neus hebt."

Mariska Bavelaar (27) studeerde gezondheidswetenschappen, en begint in september met de studie diergeneeskunde. Ze werkt tot wel zes dagen per week, en wisselt daarbij het testen af met callcenterwerk voor de corona-advieslijn. "Juist die combinatie vind ik leuk. Soms sta ik 's ochtends in de teststraat, en zit ik 's middags aan de telefoon."

Ze merkt sinds ze tests afneemt verschil in haar eigen gedrag, vertelt Bavelaar. "Er was een periode, voordat ik begin juli met testen startte, dat ik zelf wat minder voorzichtig werd. Nu ik hier werk ben ik me weer veel bewuster van de 1,5 meter afstand en het dragen van een mondkapje. Ik ga sneller toch maar niet naar dat feestje."

Dat leeftijdgenoten nog wel in die 'lossere' houding schieten, frustreert Bavelaar niet. "Ik begrijp de tweestrijd. Als je kijkt naar hoe dodelijk het voor hen is, valt het mee. Maar het brengt voor veel mensen wél een groot gevaar mee."

Is het eigenlijk eng om dit werk te doen, wetende dat je urenlang mensen met klachten ziet? "Mensen zijn natuurlijk potentieel besmet, maar we hebben allerlei protocollen en beschermende kleding. Ik zeg wel eens: misschien is het juist enger om in de supermarkt rond te lopen."