Over geld praat je niet. Ons salarisstrookje is een taboeonderwerp. Terwijl we maar al te graag zouden weten: waar moeten zij het maandelijks van doen? Daarom vraagt NU.nl het voor je. Met deze week: de beeldend kunstenaar en de verandermanager.

Even voorstellen

Astrid Moors (51)

  • maakt als beeldend kunstenaar schilderijen;
  • is voor haar inkomen afhankelijk van de verkoop van haar werk;
  • vult dat aan door freelance als grafisch vormgever en webontwerper te werken;
  • besteedt gemiddeld twintig uur per week aan haar kunst en twintig uur aan freelanceopdrachten.

Corné (47, echte naam bekend bij de redactie)

  • werkt voor een levensmiddelenbedrijf als verandermanager in Azië;
  • moet de werkwijze in een aantal fabrieken naar Europees niveau tillen;
  • doet dat officieel veertig, maar in de praktijk zo'n zestig uur per week.

Corné, je draagt een mondkapje, zit je in gebied dat met het coronavirus besmet is?

Corné: "Ik werk in Zuid-Azië, er is hier een handvol besmettingen. Het coronavirusprotocol is preventief ingegaan. De bewakers staan bij de ingang van de fabriek met zo'n temperatuurpistool. Boven de 37,5 graden word je naar huis gestuurd. Ik was vanochtend 34,5 graden, dat is bizar laag, haha."

Vind je 't eng?

Corné: "Nee, absoluut niet."

Wat doe je daar?

Corné: "Mijn bedrijf heeft hier zes fabrieken gekocht. Ik ben verandermanager én de enige westerling in een straal van 150 kilometer. De wetgeving is best goed, maar kinderarbeid en uitbuiting zijn aan de orde van de dag. Tachtig procent van onze werknemers is vrouw. Die moeten zich ook veilig voelen op de werkvloer. Ik heb te veel gruwelijke verhalen gehoord over #metoo-taferelen. En verder zijn er nog wel wat cultuurverschillen op het gebied van werktijden en arbeidsethos."

Astrid: "Boeiend! Ben je gelukkig met wat je doet? En wat verdien je?"

Corné: "Ja, ik ben ontzettend blij met m'n werk, ik twijfel echt geen seconde over dat ik dit werk graag wil doen. Ik verdien 120.000 euro per jaar, netto hou ik zo'n 5.000 per maand over. Per jaar krijg ik ook nog een bonus van zo'n 10.000 euro en ik vlieg twee keer per jaar naar Nederland op kosten van de zaak."

Astrid: "Niet! Jezus. Je moet een schilderijtje bij me kopen."

Corné: "Ja, veel geld hè? Dat heb ik ook tegen m'n baas gezegd toen hij met het voorstel kwam. Ik heb niet onderhandeld hoor. Welke gek betaalt nou zo veel? En dan verdien ik nog een stuk minder dan mensen in vergelijkbare functies. Maar: geld interesseert me echt niks. Ik wil wel een schilderij bij je kopen, wat voor werk maak je?"

Astrid: "Mijn werk gaat over ritme, structuur en stilstaande momenten. Nu ben ik bezig met een onderzoek naar de groei van bomen, die probeer ik op een poëtische wijze weer te geven. Kunst gaat voor mij altijd over nieuwe perspectieven, het openen van ogen, op een andere manier naar de werkelijkheid kijken."

Corné: "Ik wil wel wat werk van je zien. Ik weet alleen niet of we het hiernaartoe kunnen verschepen..."

Kun je rondkomen als kunstenaar?

Astrid: "Nee. Vorig jaar heb ik net geen 6.000 euro verdiend met mijn schilderijen. Daar kan ik niet van leven. Dus ik vul het aan met webdesign en grafisch ontwerpen. Alles bij elkaar heb ik in 2019 18.500 euro omgezet. Na mijn onkosten zoals mijn atelier hield ik nog 10.000 euro over. Ik heb geen pensioen of arbeidsongeschiktheidsverzekering. Wel een man die ook een inkomen heeft, maar ik wil mijn eigen broek kunnen ophouden."

Corné: "Er is afgelopen jaar best veel gesneden in de overheidsuitgaven voor kunst en cultuur. Merk jij dat ook?"

Astrid: "Nee, want ik vraag bijna geen subsidies aan. Mijn belabberde financiële positie speelt altijd wel in mijn achterhoofd. Deze maand heb ik bijvoorbeeld nauwelijks inkomsten, omdat ik met een paar collega's een expositie aan het voorbereiden ben over de positie van vrouwen in de kunst. Die is óók belabberd: maar 13 procent van wat er getoond wordt in musea is gemaakt door een vrouw."