Het was niet alleen de eerste keer dat de econoom uit Haarlem als CEO aan de slag zou gaan. De nepvleesbusiness was ook een branche waarvan De Nood helemaal geen verstand had. De branche is zelfs zo nieuw dat potentiële klanten zich amper kunnen voorstellen wat het product is.

Een product was er trouwens nog niet toen hij in februari bij de start-up begon. En dat is nog steeds het geval. Het zal nog twee jaar duren voordat er een worst uit de bioreactor komt. "Wat we willen doen is cellen van een echt dier nemen, in de bioreactor op 37 graden plaatsen, dan gaan zich de cellen delen en groeit dat tot een stuk vlees."

Vasthouden aan zijn oude baan bij een groot consultancybedrijf leek op alle vlakken makkelijker. En minder spannend.

(Foto: Krijn de Nood)

Wat was het moment dat je besefte dat je deze stap zou maken?

"Het besluit nam ik in het chalet van mijn schoonouders, in Frankrijk. Het kwam uit een gesprek met mijn vriendin en haar vader, die HR-manager is geweest.

Mijn plan was eigenlijk om mezelf één jaar vrij te geven om uit te vogelen wat ik wilde doen. Ik zat al zes jaar bij hetzelfde bedrijf. Ik voelde dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ik was op zoek naar iets waarin ik elke dag wakker werd met het gevoel dat ik iets belangrijks ga doen, en dat ik alles in mijn macht wil doen om dat te realiseren.

Het duurde nog geen jaar. Een paar maanden na mijn ontslag kwam ik in contact met Daan Luining, die het wetenschappelijke plan had voor het bedrijf. En in de kerstvakantie van 2017 heb ik besloten om me aan te sluiten."

Waarom wilde je CEO worden?

"Als consultant word je ingehuurd om een strategie te bedenken en dat wordt dan uitgevoerd door anderen. Jij gaat door met een ander project, je werkt op een korte termijn. Ik wilde onderdeel worden van iets en zelf de plannen uitvoeren. Dan zie je het ook groeien.

Dat gebeurt nu al. Toen we begonnen, waren er gewoon wat wetenschappelijke papers en een plan in Daans hoofd. Toen kwam er een powerpointpresentatie, toen de investeerders, gevolgd door de cellen (die gebruikt worden in de productie, red). We zijn nog steeds met een klein team in Leiden. Je voelt echt dat je in de drivers seat zit."

Waarover maakte je je het meest zorgen?

"Fondsen ophalen. Investeerders vinden, toen ik hiermee begon was er geen geld. Ik heb deze stap tot een judgement call gemaakt: nu ga ik dit doen. Het is niet precies alsof je bij een fietsenmaker gaat werken. Ik nam de gok om in zee te gaan met dit bedrijf. Ik snapte de wetenschap ook niet natuurlijk. Ik was niet echt bang. Het was meer dat het ontzettend leuk zou zijn als het zou lukken om investeerders binnen te halen.

Het was heel onzeker allemaal op het begin, ik en Daan hadden niet meer dan een paar gesprekken gehad. 'Dit is alsof we een huwelijk ingaan', zei hij. Ik voelde dat hij de goede antwoorden had op al mijn vragen en dat ik de juiste skillset had om dit te realiseren."

Wat is het grootste verschil tussen je oude en nieuwe rollen?

"Wat ik nu doe ik veel breder. Als consultant word je ingehuurd als denkkracht, om één probleem op te lossen. Het is altijd heel intellectueel. Dat heb ik nu ook, maar het is veel meer strategisch denken.

En ik moet van alles doen. Van post-its bestellen en de internetverbinding opzetten, tot licentieovereenkomsten regelen en geld ophalen bij de investeerders. Dat maakt het heel leuk maar die breedte voor elkaar te krijgen is ook lastig."

Hoe is het om met een product te werken dat klanten en consumenten nog nooit hebben gezien?

"Aan de ene kant snappen mensen wat we doen, aan de andere kant helemaal niet. Iedereen heeft een mening over vlees. Zeker met het klimaatakkoord op de agenda, het is duidelijk geworden dat niet alleen ons energiegebruik maar ook de landbouw een rol speelt voor het klimaat. Iedereen laat zijn mening los hierover.

Wat mensen niet begrijpen is de wetenschap, dus dat moeten we keer op keer uitleggen. We zitten nu in de ontwikkelingsfase. Als we kleine volumes (vlees, red.) kunnen maken zullen mensen ook gewend raken aan het concept, denk ik."

Wat is het lastigste van je nieuwe rol?

"Dat ik zelf geen wetenschapper ben. Ik moet de controle over de wetenschappelijke inhoud loslaten, wat natuurlijk lastig is omdat ik verantwoordelijk ben. Op strategisch niveau moet ik een gesprek met de wetenschappers kunnen voeren: hoe helpt dit ons om naar die hamburger te komen? Dit soort inhoudelijke gesprekken kunnen lastig worden door die disconnectie op kennisniveau tussen mij en de wetenschappers.

Maar het is ook goed dat ik niet te veel in die technische details zit. De wetenschappers moeten aan mij kunnen vertellen en uitleggen hoe snel we aan de burger komen, en dat maakt ook dat we vooruit gaan."

Hoe ga je om met die 'disconnectie' tussen jou en de wetenschappers?

"Ik heb biologielessen van Daan gekregen zodat ik het een beetje begrijp. Maar goed, het er vooral om dat ik het concept snap. Als ze zeggen dat de celdeling twee keer zo snel gaat door een bepaald proces, dan snap ik dat dat goed is, en waartoe dat kan leiden. Maar hoe bepaalde processen in detail werken, die stap kan ik niet maken.

De wetenschappers en ik hebben een niveau van praten moeten vinden waar we elkaar kunnen begrijpen. En dat is vooral op een strategisch niveau. Ik moet echt vertrouwen hebben in hen."