
Iedereen wordt of wil een coach. Waarom?
Hoeveel coaches er zijn in Nederland, daar kan Miriam Oude Wolbers van Nobco, beroepsvereniging voor coaches "geen zinnig woord" over zeggen. "Bij onze vereniging zijn er 2.600 ingeschreven, maar dat zegt niks over het aantal werkzame coaches."
Coaching bij carrièreplanning, outplacement, verzuimbeheersing, re-integratie, mobiliteit, start-upcoaching, talentcoaching: zomaar een greep uit de inschrijvingen bij de Kamer van Koophandel van het afgelopen jaar. Het register van de KvK telt nu ruim 42.000 coaches. Op het gebied van arbeidsbemiddeling zijn er 9.456 vestigingen actief in 2018, laat de KvK weten.
Op zich een goed teken, vindt Oude Wolbers. "Dat wil zeggen dat er steeds meer aandacht is voor persoonlijke en professionele ontwikkeling. Maar voor afnemers van coaching is het lastig zicht te krijgen op de kwaliteit."
We willen onszelf ontplooien en we werken anders
Waarom het aanbod groeit? Er komt steeds meer ruimte voor zelfontplooiing, we werken anders, met meer verschillende mensen en het taboe op het vragen van hulp verdwijnt, zegt Miriam Oude Wolbers. Bovendien gaat de ontwikkeling van banen zo snel dat duurzame inzetbaarheid een steeds grotere rol gaat spelen, en daar komen al die coaches om de hoek kijken.
"Onboard coaching is nu populair. Een nieuwe medewerker wordt in de eerste honderd dagen gevolgd en gecoacht. De coach helpt je niet alleen te kijken naar het werk, maar bijvoorbeeld ook met contact maken met nieuwe collega's en de oude patronen die je meenam uit je oude baan los te laten."
Het taboe op hulp vragen verdwijnt
'Wildgroei aan niet ingeschreven coaches is zorgelijk'
Een geregistreerde coach legt meer gewicht in de schaal. Er zijn meerdere instituten waar een coach zich kan registreren. Niet handig, zegt Stichting Registratie (StiR), waar duizend coaches staan ingeschreven. De wildgroei aan coaches noemen de stichting zorgelijk. "Wij zijn er om eisen te stellen aan de kwaliteit. Een onbeschermde, ongeregistreerde coach kan averechts werken", zegt Marieke Bendeler van StiR.
Het beroep coach, onbeschermd of niet, is duidelijk een populaire carrièreswitch. Bendeler: "Meestal zijn dat mensen die zelf ergens tegenaan zijn gelopen in hun loopbaan en zijn geholpen. 'Dat wil ik ook gaan doen!' denkt zo iemand. Je bouwt een site en kunt zo beginnen."
Werkgevers bieden vaak zelf coaches aan
LVSC is een van die beroepsverenigingen met 2.100 aangesloten coaches en supervisoren. Ook zij merken een toenemende belangstelling, mede dankzij werkgevers. "Werkgevers initiëren dit zelf en hebben een interne coachpool waar personeel gebruik van kan maken," aldus een woordvoerder.
"Er zijn ook werkgevers die er budget voor beschikbaar stellen, en binnen cao's wordt steeds vaker een budget vastgesteld voor duurzame inzetbaarheid van personeel."
Het klopt dat het aantal coaches groeit, zegt ook Erik de Haan. De Haan is hoogleraar organisatieontwikkeling aan de Vrije Universiteit Amsterdam en zelf parttime coach. "Er is niets tegen onervaren coaches. Ze moeten het natuurlijk ergens leren."
Coaches zijn vaak ex-managers die over zichzelf willen praten
Maar, zegt De Haan, als een coach niet aan supervisie doet, zijn kennis niet up-to-date houdt en geen opleiding heeft gevolgd, stelt de coaching meestal weinig voor. "Vaak zijn dat ex-managers met een uitgebreid netwerk, aanzien, en ervaring in het mentoren van jongere werknemers."
Dit soort coaches geeft advies vanuit eigen ervaring en praat veel over zichzelf en hoe hij zelf problemen heeft aangepakt. "Niet direct schadelijk, maar wel een zwakke vorm van interventie." Een groeiende beroepsgroep instappen is nu eenmaal een aantrekkelijke keuze, zegt De Haan.
Vroeger werd een coach ingehuurd als allerlaatste redmiddel, als er iets grondig mis was gegaan, vertelt de hoogleraar. "Tegenwoordig gaan coaches uit van de wil van de cliënt, die er zelf om vraagt ", zegt De Haan. "Coaches werden gezien als de verlengde arm van het management. Dat is allang niet meer zo."
Veel coaches zijn ex-managers die veel over zichzelf praten
'Iedereen coachte al met paarden en een koe wilde ik niet'
Carin Höppener is zo'n coach die zich liet omscholen. Carin werd zelfstandig coach na een lange carrière als hr-manager bij grote bedrijven en nadat ze boventallig verklaard werd na een reorganisatie, ging het roer om. Ze specialiseerde zich in stressreductie en loopbaancoaching op de boerderij en werkt met ezels.
"Toen ik begon werkte iedereen met paardencoaching. Dat wilde ik niet. Ik heb aan koeien gedacht, maar die moesten hier in de regio lang in quarantaine. Ezels zijn rustige dieren met een lage energie. Als iemand geen zelfvertrouwen heeft of wantrouwig is, merk ik dat aan de ezel. Zo kan ik vragen stellen die dieper gaan dan bij een gewoon coachingsgesprek."
"Een ezel laat zich graag leiden, maar moet zich wel veilig voelen. Ze dienen ook als een warme schouder bij rouw of verlies, want dat kan ook voorkomen in je loopbaan."
De groei van het aantal coaches stopt voorlopig niet, denkt Erik de Haan. "Stressgerelateerde klachten komen steeds meer voor, en werknemers willen zelf graag werken aan persoonlijke groei en verandering."
Carrièreplatform NUwerk heeft een samenwerking met diverse vacaturesites. Bekijk hier alle actuele vacatures.