Onverklaarbare klachten van kinderen, die vaak met overbelasting te maken hebben, worden steeds vaker onderzocht.

Onderzoek van het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht wijst uit dat één op de drie kinderen aan stress en angst lijdt. Tien procent van hen heeft klachten die te vergelijken zijn met het chronisch vermoeidheidssyndroom.

Volgens Ingeborg de Schiffart van Leefstijl Training en Coaching heeft dat te maken met onze 24-uursmaatschappij, waar naast volwassenen, ook kinderen niet tegen bestand lijken.

Huiswerk maken met chatschermpjes open en niet meer naar de bibliotheek gaan omdat alles op te zoeken is via Google, maar ook de vele sportverenigingen, muziekclubjes en veeleisende ouders maken het kinderen lastig.

Uit onderzoek blijkt daarnaast ouders en verzorgers die zelf eerder het slachtoffer werden van een burn-out dit ook vaak overdragen op hun kinderen.

Rijken denkt dat ouders vaak toch ‘stiekem’ hopen dat kinderen hoger opgeleid worden, en daar wordt een druk mee opgelegd. De psychiater benadrukt wel dat het voor sommige kinderen goed kan werken als ze het drukker hebben, maar dat andere kinderen meer gebaat zijn bij rust. Daarom zou het onderwijssysteem individueler moeten worden, stelt ze.

Ingrid Stoop, die een methode ontwikkelde om overspannen kinderen te helpen, leert onder andere kinderen hoe ze moeten leren. Volgens Stoop is hier te weinig aandacht voor op scholen.

Psychiater Ineke Rijken bevestigt dat. “Het systeem is te veel ontwikkeld op hoe volwassenen denken en dat sluit niet aan bij het kind”, aldus Rijken. “Sommige kinderen zijn meer verbaal ingesteld, anderen hebben meer aan plaatjes en weer andere kinderen leren het makkelijkst als ze zelf dingen ervaren.”

Volgens Stoop geven leerkrachten die zelf tot over hun oren in het werk zitten niet altijd het juiste voorbeeld aan hun leerlingen.

De symptomen van vermoeidheid zijn niet altijd even makkelijk te herkennen. Door het laten maken van tekeningen krijgt Stoop inzicht in wat er in de hoofdjes van haar cliënten gebeurt.

“Ouders moeten er alert op zijn dat kinderen anders aangeven dat ze oververmoeid zijn”, stelt Rijken. Kinderen zeggen volgens haar niet dat ze somber zijn, of moe maar ze gedragen zich opstandiger of maken vaker ruzie. “Je moet hulp gaan zoeken als je ziet dat het gedrag van een kind verandert, dat ze eronder gaan lijden of in de problemen komen met andere gezinsleden.”