Door Pieter Derks.

Wetenschappers over de hele wereld barstten in juichen uit, het woord 'Nobelprijs' viel, en de NAM kwam opgelucht met een persbericht: zie je wel, wij waren het niet!

Ik vond het niet zo schokkend. Albert Einstein was een genie. Natúúrlijk had de man gelijk. Als wetenschappers er nou in zouden slagen om het gelijk van Donald Trump te bewijzen, dán zou ik ondersteboven in mijn stoel hangen. 'Feiten ontdekt in toespraak Trump', dát zou een wetenschappelijke prestatie van Nobelprijsformaat zijn - maar het enige dat we nu weten is dat de rest van de mensheid een achterstand op Einstein heeft van ongeveer honderd jaar denkwerk.

Bovendien is het ook helemaal niet zo raar dat de ruimte trilt. We doen behoorlijk ons best. Zo'n beetje alle bewapende landen van de wereld zijn inmiddels aan het bombarderen boven Syrië, dat in dit tempo binnen twee jaar een grotere krater is dan menig komeet zou kunnen veroorzaken.

Dat moet toch een beetje vibratie geven. Zeker in combinatie met die miljoenen voeten die proberen er zo hard mogelijk vandaan te rennen.

Bekijk de videoversie van de column:

We kunnen het universum wel de schuld geven van die trilling, maar waarschijnlijk veroorzaken we het allemaal zelf. De lucht lijkt momenteel overal te zinderen van woede. 

Iedereen is boos. Van de man die vloekend een Kenneth Vermeer-pop staat te knutselen tot de Jonge Democraat die driftig doodsbedreigingen zit te tikken, van Jan Roos die een nieuwe stapel nee-flyers in zijn campagnebusje smijt tot Kees van der Staaij die zich stampvoetend opvreet bij alwéér een Second Love-reclame (rustig maar Kees, je mag wel iets meer vertrouwen hebben in je kiezers! Die zullen zich toch niet door een simpele reclame laten overhalen om vreemd te gaan? Zó goedgelovig zijn ze nou toch ook weer niet?). 

Tel daar nog de van woede trillende onderlip van Jan Slagter bij op, inclusief het schuddebuiken van alle journalisten die de premier wél een goede cabaretier vonden, en je hebt al een aardige kosmische vibratie te pakken.

We zijn graag boos, dat is inmiddels wel duidelijk. Het zit in de mens. Doe je niks aan. Je kan er hooguit proberen geld aan te verdienen, zoals Ferdy Roet van de stichting Loterijverlies dat deed. 

Slimme vent hoor. Hij liet tweehonderdduizend gefrustreerde klanten van de Staatsloterij 35 euro betalen om geld te claimen van de Staatsloterij, en sluisde de miljoenen die hij daarmee ophaalde vervolgens door naar schimmige bedrijfjes in een constructie waar zelfs IKEA van onder de indruk was. 

Het typeert de boef die hij zelf is, maar het typeert vooral ook de gretigheid waarmee veel Nederlanders zichzelf als slachtoffer zien. Een lot kopen, de loterij niet winnen, en jezelf dan 'gedupeerde' durven te noemen - dan vráág je erom opnieuw bij de neus te worden genomen. Maar maakt u zich geen zorgen: als u vandaag nog 35 euro naar mij overmaakt onder vermelding van 'Roetschade' zal ik eens kijken of er nog wat te halen valt.

De ruimte trilt. Misschien ook wel van alles wat wij in de lucht hebben hangen. Want er mag dan zoiets bestaan als kosmische ruis, maar vergis je ook hier weer niet in wat we zelf allemaal uitstralen.

De aarde is een wifi-bolletje. Soms probeer ik me voor te stellen wat er allemaal langs mijn hoofd vliegt: hoeveel telefoongesprekken, WhatsApp-discussies, Spotify-sessies en geinige kattenfilmpjes er door de lucht zweven op elke willekeurige plek in Nederland. 

Hoe de creditcardgegevens van de buurman langs komen zoeven, of de sollicitatiebrief van die oud-V&D-medewerker aan de overkant, of het wachtwoord van die SGP'er om de hoek die op Second Love zit in te loggen. En vooral natuurlijk hoe alle online bedreigingen, tirades en scheldpartijen ons allemaal letterlijk om de oren vliegen. Al die woorden hangen in een grote dikke boze cloud om onze hoofden heen.

Misschien hebben ze ergens heel ver weg, op een planeet waar wij geen weet van hebben, deze maand wel een grote wetenschappelijke doorbraak bereikt. Is het daar breaking news: de oorzaak van de trillende ruimte is ontdekt! 

Het is een groen-blauwe bol met witte wolken erboven, waar hele kleine wezentjes met rood aangelopen hoofdjes heel driftig rond lopen te stampen. Het is een grote ontdekking - maar de belangrijkste vraag is nog niet beantwoord. De komende jaren zal de wetenschap zich buigen over de vraag waar die wezentjes in hemelsnaam mee bezig zijn.

Pieter Derks (31) is cabaretier en columnist. Op NUweekend duidt en verwerkt hij maandelijks het vele nieuws van de voorbije weken. 'Zodat we allemaal weer met een fris hoofd de nieuwe maand in kunnen.'

Lees meer achtergrondverhalen in NUweekend