Door Pieter Derks

Het blijft toch wielrennen. En de politie mag dan beweren dat het ze alleen om een betere cao gaat, verdacht is het natuurlijk wel, een organisatie met een drugsverleden die plotseling dólgraag naar Nederland komt.

Honderden buitenlanders in Utrechtse hotels, op een halfuurtje fietsen van Amsterdam - zouden er op de Wallen al coffeeshops zijn die adverteren met "wij staan niet op de dopinglijst"?

Ik hoop dat ze alle renners ook even op hun voor- en achterverlichting controleren. Gewoon, omdat het kan. Heerlijk toch, dat als je het na vijf maanden onderhandelen écht niet meer weet je gewoon kunt zeggen: weet je wat? Dan ga we gewoon heel grondig ons werk doen. 

Stiptheidsactie! Ligt het aan mij, of is dat een Nederlandse uitvinding? De douane op Schiphol heeft voor komende week ook al stiptheidsacties aangekondigd.

En ik meen me te herinneren dat ze het bij de NS ook een keer geprobeerd hebben. Alle treinen op tijd! Ik kan me alleen niet herinneren of dat gelukt is. Anders zou ik zeggen: grijp gerust elke gelegenheid aan. 

Gesjoemel bij Limburgse aanbesteding? Stiptheidsactie! Topman ontslagen? Stiptheidsactie! Drie dagen later ontdekken dat je die topman vergeten bent een ontslagbriefje te sturen? Stiptheidsactie!

Daarom dan nóg maar een topman opgestapt? Stiptheidsactie! Ik weet zeker dat het hele land zich juichend achter het NS-personeel zal scharen.

Het is zo'n heerlijk beschaafde manier van protesteren. Of het effectief is weet ik niet, maar het is in elk geval een stuk sympathieker dan hoe bijvoorbeeld Franse taxichauffeurs Parijs in een soort Kobane veranderd hebben, uit protest tegen Uber.

Ik snap hun frustratie wel, maar ik weet niet of alle auto's van de concurrent omduwen en in brand steken de beste manier is om je klanten terug te krijgen. In Amsterdam hebben ze het ook geprobeerd, en voor mij was het niet bepaald een stimulans om een taxi te nemen.

Maar ik was sowieso al wat terughoudend qua taxigebruik, sinds ik werd uitgekafferd door een Amsterdamse chauffeur omdat ik maar een kort ritje hoefde te maken - in de categorie: "Bakker, mag ik een halfje wit? - Ja verdomme zeg, moet ik dáár mijn snijmachine voor aan zetten?!" Wonderlijke opvatting over klantvriendelijkheid.

Nee, dan heb ik toch liever agenten die gewoon heel stipt hun werk doen. Ben bovendien ook wel benieuwd wat ze aantreffen, als ze echt de complete Tour binnenstebuiten keren. Is het wielrennen schoon? En zo ja, hoe lang nog?

Dat is natuurlijk het grote risico met doping: er hoeft er maar ééntje weer mee te beginnen, en de rest is het na vier weken hijgend achter hem aanfietsen beu en belt ook even de dokter.

Je hoorde het alle betrapte renners de afgelopen jaren als excuus gebruiken: de rest deed het ook. Waarom zou ik dan als enige tweehonderd kilometer op een mueslireep rijden?

Niet heel volwassen, maar wel hoe het werkt. Niet alleen in het wielrennen trouwens. In de politiek is de zij-doen-het-ook-redenering ook steeds populairder. Deze week bepaalde de rechter dat de regering haar klimaatbeleid moet aanscherpen, nadat een milieuorganisatie de overheid had aangeklaagd. 

Over beschaafd protest gesproken - weer eens wat anders dan keien in zee keilen. De regering betoogde ter verdediging dat wij best onze CO2-uitstoot kunnen beperken, maar dat China het óók niet doet.

Dus ja. Waarom zouden we dan? Tja. Je vraagt je af waarom we hier eigenlijk ooit de mensenrechten zijn gaan respecteren. China doet het ook niet.

Bang om het goede voorbeeld te geven. Het zou aandoenlijk zijn, als het niet zo jammer was. Het kost zoveel tijd. Europa is al weken aan het steggelen over het verdelen van 40.000 vluchtelingen - de meeste landen willen best mensen opvangen, maar alleen als alle andere landen het ook doen, dus zevenentwintig lidstaten kijken elkaar nu argwanend aan als wielrenners in een peloton die bang zijn dat er eentje gaat ontsnappen.

Ongeveer zoals in Amerika iedereen een wapen neemt omdat alle anderen ook een wapen hebben en niemand die ene gekke Henkie zónder geweer wil zijn.

Na de schietpartij in Charleston deze maand suggereerde een NRA-bons zelfs dat de omgekomen pastoor het er ook wel een beetje naar gemaakt had, omdat hij had verboden dat mensen hun wapens mee naar de kerk mochten nemen. Niks geeft immers zo’n veilig gevoel als tweehonderd doorgeladen wapens in een kerk.

Ik hoop eigenlijk dat de politie geen spatje EPO aantreft op de Erasmusbrug. Dat er met het wielrennen in elk geval één beroepsgroep is waar ze het eindelijk begrepen hebben. En ik hoop ook dat het de agenten een fatsoenlijke cao gaat opleveren.

Maar mocht dat na deze actie nog steeds niet het geval zijn, dan moeten ze misschien even vragen of Taylor Swift een briefje aan Stef Blok stuurt. Dat schijnt ook nog wel eens te helpen.

Pieter Derks (30) is cabaretier en columnist. Op NUweekend duidt en verwerkt hij maandelijks het vele nieuws van de voorbije weken. 'Zodat we allemaal weer met een fris hoofd de nieuwe maand in kunnen.'