Door Pieter Derks

Het klinkt misschien een beetje gek, met 7 miljard wereldbewoners waarvan een groot deel niks te eten heeft of in een bootje op zee dobbert omdat ze nergens welkom zijn, toch is het zo. Dat wil zeggen: als je het economisch bekijkt.

Volgens het IMF (en die bekijken álles economisch) worden er te weinig kinderen geboren om de wereldeconomie een beetje lekker aan de gang te houden. De wereld vergrijst, geboortecijfers dalen, of om het in IMF-taal te zeggen: een tekort aan arbeidspotentieel drukt de economische groei op de lange termijn. De boodschap is duidelijk.

Er staat ons maar één ding te doen: fokken tegen inflatie! Wesley en Yolanthe zijn alvast begonnen. Die hadden blijkbaar het rapport al gelezen.

En dat terwijl het probleem de afgelopen tijd juist leek dat er te véél mensen zijn. Er is verdorie negen lange dagen vergaderd over een oplossing voor het illegalenprobleem.

Zonder resultaat, helaas: ze hebben alleen het kabinetsprobleem opgelost. Dat dreigde namelijk óók op straat te belanden. Maar gelukkig wisten ze een constructie te bedenken waarin iedereen zijn zin krijgt en toch niemand wordt geholpen.

Volgens Diederik Samsom was het bed-bad-brood-akkoord een "goed compromis voor beide partijen". Gelukkig maar. Daarvoor ga je toch de politiek in: om politici blij te maken! En het is niet dat asielzoekers er helemáál niks mee opschieten. Ze worden weliswaar nog steeds op straat gezet, alleen dan een paar weken later, en in die weken gaan we ze proberen te ‘motiveren’ om alsnog terug te keren naar hun land van herkomst.

Dat vind ik het allerleukste gedeelte van dit akkoord. Ik ben zó benieuwd hoe dat 'motiveren' gaat gebeuren. 

Komen er glossy reisfolders van Syrië? Krijgen ze kortingsbonnen van KLM? Worden er makelaars ingeschakeld, om kapotgeschoten woningen in verwoeste wijken van Aleppo aan te prijzen: "Karakteristieke eengezinswoning met open indeling en veel daglicht, ruime mogelijkheden tot aanpassing, vrij zicht op het zuiden, noorden, westen en oosten, op slechts vier weken lopen van voorzieningen"?

Of wordt Conchita ingehuurd, de SM-meesteres van de Nederlandsche Bank, voor een beetje zachte dwang met haar zweepje? Die zit toch werkloos thuis - wat ik ontzettend dom vind, want ik denk dat ze de enige toezichthouder was waar de financiële sector écht een beetje bang van werd.

Het had ook iets aandoenlijks, die Hollandse schaal van vluchtelingenproblematiek. Negen dagen vergaderen over een paar honderd illegalen, terwijl ze intussen met duizenden tegelijk aanspoelen in Italië, in bootjes die hardnekkiger lekken dan het presidium van de Tweede Kamer.

En in Libanon moeten ze toch ook enigszins verbaasd naar ons debatje hebben zitten kijken - daar wonen inmiddels anderhalf miljoen Syrische vluchtelingen, op een bevolking van vier miljoen. Ter vergelijking: dat is alsof wij er ineens zes miljoen Duitsers bij zouden krijgen.

Misschien zouden Zandvoort en Scheveningen er niet van onder de indruk zijn, die zijn dat soort aantallen in goede zomers wel gewend, maar ik denk dat de rest van Nederland toch in behoorlijke paniek zou raken. We houden niet zo van drukte. Wij klagen al als er een rij staat voor het Rijksmuseum (waarop directeur Wim Pijbes uitriep: "Koop dan zelf lekker een Rembrandt!", wat niet heel volwassen was maar wél heel erg grappig).

Maar al die problemen ten spijt zouden er dus nog steeds te weinig mensen zijn, als we het IMF moeten geloven. Althans: voor de economie.

Dat is natuurlijk een hele beperkte manier van naar de wereld kijken, en een rare manier van prioriteiten stellen. Maar we kunnen daar ook iets van leren. Je kunt elk probleem van een andere kant benaderen. Als Bram Moszkowicz en Hero Brinkman en Louis Bontes straks allemaal geen zetel hebben hoeft dat niet te betekenen dat er te veel partijen zijn. Er waren gewoon te weinig kiezers.

Ajax is het kampioenschap niet misgelopen omdat ze te weinig punten hadden - PSV had er gewoon te veel.

En als zoveel vluchtelingen naar Europa komen kun je beweren dat er te veel 'gelukzoekers' zijn. Maar misschien is er in de rest van de wereld gewoon wel te weinig geluk. Misschien kunnen we dáár iets op verzinnen.

We zouden Diederik en Halbe kunnen vragen er eens over na te denken. Maar dan vrees ik dat ik al weet hoe het afloopt: ze komen na negen dagen naar buiten om te vertellen dat er tijdelijk geluk komt, en alleen in vijf grote steden. En daar zijn ze dan zelf hartstikke blij mee.

Pieter Derks (30) is cabaretier en columnist. Op NUweekend duidt en verwerkt hij maandelijks het vele nieuws van de voorbije weken. 'Zodat we allemaal weer met een fris hoofd de nieuwe maand in kunnen.'