
Bekendste tv-seriekoppel van Nederland negentien jaar in GTST
"Het ligt in het verlengde te vragen of wij elkaar thuis Ludo of Janine noemen. Ik denk als dat gebeurt, dat je naar de dokter moet."
Caroline de Bruijn speelt na Jette van der Meij en Bartho Braat het langst in de serie. Al meer dan twintig jaar vertolkt ze het personage Janine Elschot. "Toen ik net begon had ik geen idee wat de impact zou zijn", vertelt ze aan NU.nl.
"De ontwikkelingen zijn enorm geweest. Als je afleveringen ziet uit het begin dan zie je bordkartonnen decortjes, nauwelijks belichting, amper ervaring met het draaien van drie camera's. De eerste studio in Aalsmeer was een oude bollenschuur. Daar liepen dichtgegooide slootjes doorheen. Het stonk er heel vaak. De studio die we nu gebruiken is helemaal ingericht op daily drama, met een enorm lichtplan en grote kleedkamers."
De serie is ook veranderd op het gebied van verhaallijnen. Er vond recentelijk een 'homohuwelijk' plaats en er ontstond veel ophef na een vrijscène tussen twee mannelijke personages.
"Het is niet zo dat GTST zich ten doel heeft gesteld om maatschappelijk commentaar te geven. Eerlijk gezegd verbaasden mij die reacties enorm. Wij denken allemaal dat zoiets helemaal niet zo controversieel is, maar dan wordt het toch nog een heel ding. Het werd ook door veel buitenlandse media opgepikt, maar we hebben het destijds niet als statement ervaren."
Dat is een reden om dit soort verhaallijnen vaker te gebruiken.
"Er wordt niets uit de weg gegaan. Het is ook maar net hoe het wordt opgepakt. Soms blijken bedachte verhaallijnen ongelofelijk actueel. Maar het bedenken van een scène vindt soms een half jaar voor het draaien plaats."
Je speelt je personage Janine nu al meer dan twintig jaar. Kun je eigenlijk nog wel uit de serie stappen als je zou willen?
"Ik kan in ieder geval niet meer zeggen dat ik er op uitgekeken ben. Dat had ik na een maand of drie kunnen zeggen, wat ik trouwens ook wel had voorzien. Maar het is zo leuk om te doen."
Wat is er zo leuk aan na twintig jaar?
"Ik kan alle kanten op met het personage. Het is in wezen wel een goed persoon, maar kan ook impulsieve dingen doen en onaardig zijn. Janine staat natuurlijk ook lijnrecht tegenover Ludo. Hierdoor wordt de basis voor verhalen onuitputtelijk."
Op wat voor manier is de waardering van de kijkers veranderd?
"Toen ik net begon had ik geen idee wat de impact zou zijn. Als je iedere dag om 20.00 uur op televisie verschijnt, gaan veel mensen je gezicht herkennen. De betrokkenheid van de kijkers is ook heel typisch voor deze serie. Mensen leven ontzettend mee. Dan helpt het ook niet dat Erik (De Vogel, red.) en ik zowel in de serie als ook in het dagelijkse leven samen zijn (lacht)."
Ik heb zelfs wel eens meegemaakt dat we werden aangehouden door een politieagent. Hij zei: 'Ok, u mag doorrijden, maar wees wat liever voor uw vrouw.
En dan komen mensen op je af die adviseren bij Ludo weg te gaan.
"Oh, zo vaak! Ik heb zelfs wel eens meegemaakt dat we werden aangehouden door een politieagent. Hij zei: 'Ok, u mag doorrijden, maar wees wat liever voor uw vrouw.' Mensen hebben soms wel eens de neiging te denken dat Erik echt zo is."
Vind je het moeilijk om Erik in een romantische scène te zien?
"De televisie gaat op zwart. Nee hoor. Het lijkt heel romantisch, zo'n zoenscène. Maar er zitten dertig man omheen."
Maar mond op mond is mond op mond.
"Dat is waar, het is soms heel gek. Dan kom ik om 20.00 uur in de schminkstoel, staat de monitor aan en dan zie ik mijn vent met een ander zoenen."
Maar het intieme moment is toch vóór de scene, als de acteurs het moment bespreken en daar naartoe leven?
"Ga je mij nou gek lopen maken? (lacht) Je denkt eerder: 'Als hij het maar niet leuk vindt.' En niet: 'Nu kan ik legaal met een ander gaan zoenen.' Je moet in dat geval ook maar de mazzel hebben dat je tegenspeler leuk is. Hoe afstandelijker het contact hoe makkelijker dat soort scènes trouwens te spelen zijn. Want als je elkaar echt leuk vindt wordt het heel moeilijk."

Erik de Vogel
Het scheelde niet veel of De Vogel zou al vijf jaar eerder in de serie te zien zijn, met als gevolg dat het personage Ludo Sanders misschien nooit in de huidige hoedanigheid zou hebben bestaan.
"Ik heb auditie gedaan bij GTST toen de serie nog niet op televisie was verschenen. Maar ik was toen dertig. Te jong voor de oude garde en te oud voor de jonge garde", zegt De Vogel.
"Toen de eerste aflevering op tv kwam ,was ik blij om die keuze. Al die decors gingen heen en weer, opnameapparatuur verscheen in beeld en het spelniveau was niet om over naar huis te schrijven. Vijf jaar later werd ik alsnog gevraagd. Toen was de serie al stukken beter geworden."
De Vogel vertolkt al bijna negentien jaar lang het personage Ludo Sanders in de serie. "Mijn dochter vraagt wel eens: 'Kijk eens als Ludo.' Het is een bepaalde blik", zegt De Vogel.
Die blik met de licht dichtgeknepen ogen, was in december 1995 het eerst in Goede Tijden, Slechte Tijden te zien.
De Vogel werd gevraagd het personage Ludo Sanders te vertolken. Een bad guy die het gat moest opvullen dat een andere bad guy, Frits van Houten, had achtergelaten.
"Ludo kwam, omdat Frits eruit ging. Er werd een nieuwe rol gecreëerd en dat vond ik uitdagend."
Je hebt een opleiding gevolgd aan de Toneelschool van Amsterdam. Enkele van jouw tegenspelers in GTST zijn van de straat geplukt. Waar zit voor jou de uitdaging op acteergebied?
"Er worden nog maar amper mensen van straat geplukt. Er komen steeds meer opgeleide acteurs bij. Joep Sertons is bijvoorbeeld toch niet de eerste de beste. Door een scène te spelen met mensen als Joep raak ik nog steeds uitgedaagd. Bovendien blijft het een vak waarin je je altijd kunt blijven ontwikkelen."
"Maar het is ook belangrijk met wíe je werkt. Het is een ontzettend intieme club, die in een razend tempo op een hoog niveau televisie maakt. En dat in totale harmonie, alsof het allemaal niet uitmaakt dat we iedere dag in de top 3 staan van best bekeken programma's. Het Nederlands elftal laat wel eens steekjes vallen. Wij niet."
Na achttien jaar moet er iets van Ludo in jou, of van jou in hem zitten.
"Nee hoor. Ik heb geen plaksnor of bril waarmee ik mijn rol een ander uiterlijk kan geven. Ik heb alleen mijn gezicht, mijn lijf, mijn stem, waarmee ik Ludo vormgeef. In die zin lijken Ludo en de acteur op elkaar. Het karakter staat juist heel ver van mij af. Ludo is een rancuneuze man die alles onder controle moet houden, een machtswellusteling. Eigenschappen die ik mezelf niet toedicht."
Karaktereigenschappen misschien niet. Maar Ludo heeft in bijna iedere aflevering een bepaald loopje, dat hij sloffend afsluit met een zijwaarts draaiende blik.
"Misschien deed ik dat al van nature en is dat bij Ludo gaan horen. Dat kan. Het is niet een bewuste keuze geweest. Vaak moet je rekening houden met camera's. Om beweging te krijgen in een scène loop je een paar passen en draai je jezelf naar een camera toe. Het is denk ik ontstaan uit een technische opdracht en dat ik dan als Erik mijn been erachter aan sleep om aan te sluiten. Ik zal er vanaf nu goed op letten of ik dat thuis ook doe. Dan zijn er dingen ontstaan die ik zelf niet door had."
Ludo Sanders is vanaf het begin romantisch gelieerd aan het personage Janine Elschot, die door jouw vrouw Caroline de Bruijn gespeeld wordt. Nemen jullie je personage wel eens mee naar huis?
"We hebben samen een gezin en een leven. Maar als ik de deur van de studio binnen stap dan zijn we collega's. Het staat er volledig los van. Als je op de set staat, meet je jezelf die rol aan en in die hoedanigheid ga je met de tekst aan de gang. Het ligt in het verlengde te vragen of wij elkaar thuis Ludo of Janine noemen. Ik denk als dat gebeurt, dat je naar de dokter moet."
Echt?
"Ja natuurlijk. Het is een spel. Het is een rol. Zodra er geroepen wordt dat de opname klaar is, ga ik douchen en naar huis. Dan is er niks over meer van die rol, dat aan mij kleeft. Als ik vervolgens thuiskom denk ik niet: 'Hey daar heb je Janine.'"
Ludo en Janine hebben in de serie rond de zesduizend affaires gehad en waarschijnlijk in nog meer intieme scènes gespeeld. Zijn jullie weleens jaloers geweest?
"Caroline en ik bespreken dat heel klinisch. Je kunt een liefdesscène het beste spelen met iemand die je niet kent. Het is een rol, als je werkelijke gevoelens voor elkaar hebt dan wordt het zó intiem. Ik wil ook niet dat de kus die ik Caroline thuis geef, lijkt op de kus die ik als Ludo aan Janine geef."