Niet door een Keniaan of Ethiopiër, maar een Nederlandse amateurloper die in de middenmoot eindigde. Tenminste, als je de officiële cijfers moet geloven waarin NU.nl deze week is gedoken. 

Hij wil graag anoniem blijven. De amateurloper is een bekend figuur in de lokale politiek, buiten Amsterdam.

Hij loopt een onopvallende race, totdat hij het 30-kilometerpunt bereikt.

Daarvoor toont hij een oplopend schema: 8,9 kilometer per uur na 5 kilometer, nogmaals 8,9 na het 10-kilometerpunt. Vervolgens twee keer 8,6, 7,7 en 7,5. De pijp lijkt leeg als hij na dertig kilometer rechts afslaat onder Station Amstel door.

Dan voltrekt zich een wonder.

Hij versnelt naar ruim 21 kilometer per uur, en houdt dat tempo de resterende 12,195 kilometer vol. Daarmee loopt hij zelfs iets sneller dan de Keniaan Dennis Kimetto, die dit jaar in Berlijn als eerste onder de grens van 2.03:00 dook.

Ondanks die ongelooflijke versnelling eindigt hij in de middenmoot van het klassement, dat komt door zijn matige eerste dertig kilometer. Volgens de officiële marathontijden loopt hij in het tweede deel de meest legendarische race ooit, door niemand opgemerkt. Het lijkt te mooi om waar te zijn. En dat is het ook.

"Na dertig kilometer werd ik moe", erkent de anonieme loper telefonisch aan NU.nl. "Ik ben uit de race gestapt en heb een taxi naar het Olympisch Stadion gepakt. Daar ben ik over de finish gelopen."

Op internet staat zijn tijd nog altijd geregistreerd. Hij kon het niet laten om toch over de finishlijn te lopen. "Ik moest die kant op, omdat mijn spullen nog in het stadion lagen. Maar bij aankomst wilde ik toch even over de finish. Hoe vaak kun je dat nou doen in het Olympisch Stadion?"

"Die dag wilde ik trainen voor de marathon in New York. Mijn doel was dertig kilometer lopen. Nee, de medaille heb ik niet aangenomen. Denk ik. Ik weet het eerlijk gezegd niet meer."

Deze 'wonderloper' had zijn medaille wel op kunnen halen, ook al miste hij drie registraties en zette hij een ongelooflijke snelheid in de boeken. En dit is bij lange na niet het enige voorbeeld.

Zondag is de 39e editie van de TCS Amsterdam Marathon. NU.nl onderzocht de tijden van de marathon van Amsterdam sinds 2008.

In totaal zijn in de afgelopen zes marathons 1.648 registraties gemist. Elke deelnemer komt tien registratiematten tegen waar zijn of haar chip wordt uitgelezen. Die tijden worden geregistreerd en op internet gepubliceerd.

Het percentage gemiste matten stijgt behoorlijk sinds 2008. Gecorrigeerd naar de grootte van het deelnemersveld - zes jaar geleden liepen 5.983 personen de marathon uit, vorig jaar maar liefst 11.303 - is het aantal bijna vervijfvoudigd.

Volgens Cees Pronk, adjunct-directeur van Le Champion (de organisatie achter de TCS Amsterdam Marathon) ligt het niet aan de kwaliteit van de chips dat zoveel registraties misgaan. "Op sommige punten zijn de chipmatten te smal, waardoor deelnemers niet over de mat zijn gegaan."

Dit gebeurt vooral in het begin van de marathon, als het deelnemersveld nog dicht bij elkaar ligt. Naast de gemiste registraties zijn echter ook enorme versnellingen gemeten. Dat duidt op valsspelersgedrag.

"Het parcours staat in principe in dranghekken, en daar waar nodig hek met lint", legt Pronk uit. Volgens hem moet het ook niet mogelijk zijn om vals te spelen. "Dat zou in theorie niet kunnen."

"Als wij in de uitslagen de tussentijden regelmatig niet zien verschijnen, dan halen wij deze lopers ook uit de uitslag." Hij erkent dat de organisatie de laatste jaren toleranter is geworden tegen "dit soort mensen".

De uitslag wordt vooral voor de eerste honderd lopers gecontroleerd. "Als de organisatie vreemde gevallen constateert, vragen wij de loper om uitleg."

Ondanks die belofte vond NU.nl meerdere lopers die verdacht gedrag vertoonden, en ook hebben toegegeven dat ze hebben afgesneden. Vaak gaat het om een training voor een andere marathon. Lopers haken dan na 30 á 35 kilometer af om krachten te sparen.

Eén loper stapte uit de wedstrijd, sneed een stuk af en is zelfs even langs zijn huis gegaan. "Ik kon precies zo afsnijden dat ik thuis nog even wat gedronken en gegeten heb", bekent hij. Volgens de uitslag heeft hij de laatste 12 kilometer van de wedstrijd ruim 16 kilometer per uur gelopen.

Hij is een van de weinige personen die bekent de medaille te hebben opgehaald. "Die krijg je direct om je nek gehangen als je met tientallen mensen tegelijk finisht. Dat gaat bijna vanzelf."

Cees Pronk heeft geen goed woord over voor lopers die de medaille alsnog in ontvangst hebben genomen. "In principe besodemieter je dan jezelf. En nee, dit soort gedrag is niet te voorkomen. Het is dan ook onbegrijpelijk dat zulke mensen trots zijn op hun 'prestatie'."

De onmogelijke toptijden van enkele amateurlopers staan nog steeds online. "Ik was zelfs helemaal vergeten dat dit online staat", meldt de 'wonderloper' uit 2009. Hij had wel de mogelijkheid om het eremetaal in handen te krijgen, maar dat was toen niet zijn doel. Hij trainde voor de 42.195 meter van New York.

De legendarische marathonloper van 18 oktober 2009 werd echter een paar dagen voor de marathon van New York ziek. Of de beste marathonloper van de wereld zo goed is als de cijfers doen vermoeden, moet dus nog blijken.

Meer langere verhalen en achtergronden op NUweekend