Het is 29 april 2013. Een handjevol toeschouwers staat langs het hobbelige veld van Spijkenisse als een grote, sterke verdediger in een wit shirt met rugnummer 3 op eigen helft de bal krijgt. Hij fopt een tegenstander met een schijnbeweging, om daarna met grote stappen naar voren te rennen.

Geen speler van Spijkenisse kan hem bijhouden. Teamgenoten ziet hij niet staan. Als hij in de buurt van het strafschopgebied komt, schiet hij met zijn zwakkere linkerbeen. De poging eindigt in de reclameborden.

Het moment bij Barendrecht B1 is typerend voor Dumfries, zegt boezemvriend Daniël Esajas, die als stagiair in de dug-out zit. "Hij draafde altijd over het veld, was groot en sterk. Hij was niet heel gespierd, maar pezig. Eén bonk spier. Geen vet."

Toenmalig hoofd jeugdopleiding Jack van den Berg: "Als we een doelpunt nodig hadden, liep Denzel overal, van achteren naar voren. Maar hij had zo veel power en energie, dat zijn techniek het niet altijd kon bijhouden."

Het sprookjesverhaal van Dumfries begint in 2012, als hij van Spijkenisse naar BVV Barendrecht verkast. Barendrecht is de grootste club van het gelijknamige dorp, de beste jeugdteams spelen in de hoogste competities van Nederland. Dumfries ziet dat wel zitten. Hij is dan zestien jaar. "Hij was totaal onbekend voor ons", zegt Van den Berg. "Hij was bepaald geen Messi."

Dumfries krijgt in de B1 te maken met de drie jaar oudere Esajas. De Barendrechter moet voor zijn opleiding sport en bewegen stage lopen bij een sportteam en hij komt uit bij de beste zestien- en zeventienjarigen van Barendrecht, mede doordat zijn vader Lesley Esajas er assistent-trainer is.

Esajas en Dumfries groeien snel naar elkaar toe. "Ik genoot van hem. De energie spatte er altijd vanaf. Elke training, elke wedstrijd, elke seconde stond Denzel aan. Hij wilde met alles de beste zijn, of het nou een partijtje of een pass- en trapvorm was."

"Ik dacht weleens: Denzel, het hoeft nu even niet. Wij hebben heel verschillende karakters: ik heb veel minder discipline. Zelfs bij de sprintjes in de warming-up maakte hij er een wedstrijd van, terwijl het bedoeld was om in een wedstrijd of training te komen..."

Een jaar later mag Dumfries als eerstejaars A-junior meetrainen met het eerste elftal van Barendrecht. Het team komt uit in de Topklasse, het hoogste amateurniveau, en staat onder leiding van Van den Berg.

Esajas, een verdienstelijke amateurspits, neemt hem daar op sleeptouw. "Ik probeerde hem op zijn gemak te stellen. Het tempo was hoog. De Topklasse was een serieus niveau. Hij had daar echt moeite mee. De bal stuiterde weleens van zijn voet af."

Van den Berg ontvangt van enkele spelers lacherige reacties over Dumfries. "'Zo trainer, die heeft energie genoeg', hoorde ik bijvoorbeeld. Ze dachten niet dat hij hogerop zou komen. Hij was wat druistig. Maar als je jong bent, kan je beter druistig zijn dan dat je aangezwaaid moet worden."

Dumfries laat zich er niet door leiden. Hij droomt van het Nederlands elftal, ook al spreekt hij dat nooit hardop uit. Hij wordt als A-junior voor zijn vaderland Aruba opgeroepen, maar weigert er bindende interlands te spelen omdat hij dan niet meer voor Oranje kan uitkomen.

Tot een debuut in Barendrecht 1 komt het niet, ook al had Van den Berg het naar eigen zeggen wel aangedurfd met Dumfries. In 2014 staat Sparta Rotterdam voor de achttienjarige verdediger op de stoep. Ze zien in hem een versterking voor het beloftenteam.

Dumfries twijfelt aanvankelijk nog over de overstap naar het profvoetbal. Van den Berg: "Hij zei dat hij het bij Barendrecht naar zijn zin had. 'Als ik volgend jaar in de selectie kom, wil ik wel blijven.' Ik vond dat hij het juist bij Sparta moest proberen, want bij Barendrecht kan je je hele leven lang nog spelen. Dat heeft hij gedaan."

Esajas verliest zijn goede vriend daarna niet uit het oog. De twee gaan zelfs met elkaar samenwerken als de oom van Esajas, de vermaarde looptrainer Errol Esajas, toevallig een wedstrijd van Dumfries bij Sparta ziet. Daniël Esajas werkt dan als looptrainer bij het bewegingscentrum van zijn oom.

"Mijn oom trainde keeper Warner Hahn en ging bij Sparta-Heerenveen kijken. Hij kwam hier maandag op de zaak en vroeg gelijk aan mij: 'Die Dumfries is toch een vriend van jou?' Hij vond het verschrikkelijk om naar hem te kijken. 'Hij kan niet bewegen, hij ziet er stijf uit en hij heeft een slechte conditie', zei hij."

"Toen vroeg hij me of ik hem wilde bellen. Ik schoot in de stress, want Denzel kwam toen langzaam op. Mijn oom kraakte hem vervolgens helemaal af over de telefoon. Ik dacht: o god, Denzel gaat ophangen, die komt nooit meer. Maar toen het gesprek klaar was, zei mijn oom dat hij de volgende dag langs zou komen. Direct daarna was hij verkocht."

Dumfries werkt zich voortdurend in het zweet in de loods, die onder de rook van De Kuip ligt. Hij springt over horden, dribbelt langs palen en gooit met tennisballen, puur om zijn motoriek en inhoud te verbeteren.

Esajas: "Ik heb hier veel sporters gehad, maar zo'n drive als bij Denzel heb ik nog nooit gezien. Hij wilde elke dag." Onder anderen Stefan de Vrij en Kiki Bertens gingen Dumfries voor. Aan de muur van de zaal hangt een metersgrote foto van Dumfries.

Af en toe eet Dumfries mee met de familie Esajas. "Elke woensdag eten wij patat. Dan deed hij wel mee, maar nam hij geen saus of snacks erbij. 'Dat is slecht voor je', zei hij dan tegen ons. Ja, aardappel ging nog wel."

Of Dumfries daarna naar Heerenveen, PSV of Internazionale verkast, de oersterke band met Errol en Daniël Esajas gaat nooit verloren. Zelfs niet nu hij al jaren in het buitenland speelt. Om de twee weken reist Daniël Esajas naar Milaan om Dumfries en ook Stefan de Vrij te trainen. Ze spreken elkaar dagelijks.

Als blijk van waardering is Esajas door Dumfries uitgenodigd om zaterdag in Istanboel de Champions League-finale bij te wonen. Dat maakt de cirkel rond voor Esajas, nadat zijn pupil en vriend in 2018 debuteerde voor het Nederlands elftal.

"Mijn vrienden lachten me twee jaar geleden nog uit. Ze zeiden: nee, Denzel is geen top. Er werden mij zo veel negatieve dingen aangepraat dat ik nog overtuigd moest worden. Maar nu kijk ik er niet gek van op als hij ooit naar FC Barcelona of Real Madrid vertrekt. Hij heeft iedereen telkens verbaasd. Het maakt hem zo'n mooi voorbeeld voor de jeugd."

In het geval van een toptransfer rinkelt de clubkas bij Barendrecht en Smitshoek. Van den Berg, momenteel technisch manager bij Smitshoek, volgt de verrichtingen van Dumfries nauwlettend: "Misschien word ik straks wel betaald door Denzel, haha."