Hartman raakt afgeleid als hij in de slotfase van Nederland-Gibraltar bezig is aan de warming-up. De Nederlander kan zijn blik maar niet van de tribunes van De Kuip afwenden. Hij ziet tienduizenden supporters gehuld in het oranje van zijn geboorteland.

Voor Hartman voelt het alsof hij in een ander universum is beland. Normaal gesproken komen er maar een paar honderd mensen af op een wedstrijd van zijn universiteitsteam uit het Engelse Loughborough, dat uitkomt op het negende niveau van Engeland.

Als fan is Hartman weleens in Estadio Santiago Bernabéu of in de Johan Cruijff ArenA geweest, maar als voetballer is dat toch anders. Voetballen in een stadion met 40.000 fans heeft hij nog nooit gedaan.

Een fysieke trainer helpt Hartman langs het veld zijn oefeningen te doen. Hij hoopt in De Kuip zijn debuut te maken. Vrijdag liep hij ook al warm in de EK-kwalificatiewedstrijd tegen Griekenland (3-0-nederlaag), maar toen kon hij weer op de bank plaatsnemen.

In De Kuip doet bondscoach Julio César Ribas wel een beroep op hem. Met zijn ouders, die speciaal zijn overgekomen uit Gibraltar, vriendin en Nederlandse vrienden op de tribunes valt Hartman vijf minuten voor het einde in. Zijn interlanddebuut voor Gibraltar is een feit. En om deze "droomavond" was het Hartman allemaal te doen.

Hartman heeft een bijzonder levensverhaal. Hij wordt geboren in Schoonhoven, een stad aan de Lek en onder de rook van Gouda. Als zijn vader een baan in Gibraltar aangeboden krijgt, verhuist het gezin naar het zuiden van Spanje. Hartman is dan één jaar.

Als hij twaalf jaar oud is, vestigt het gezin zich definitief in Gibraltar. Daar kunnen Hartman en zijn zusje Engels onderwijs volgen. Voetballen doet hij nog altijd in Spanje, in een van de hoogste jeugdcompetities van het land. Als jeugdspeler van onder meer AD Taraguilla en Algeciras CF speelt hij tegen leeftijdsgenoten van Real Betis, Sevilla en Málaga.

Op zijn achttiende verhuist Hartman naar Loughborough om aan de plaatselijke universiteit de studie werktuigbouwkunde te volgen. Maar hij zal er niet lang blijven. De studie komt in 2020 door de coronapandemie stil te liggen en Hartman keert terug naar Gibraltar. Daar wordt hij profvoetballer bij Lynx FC. Hij tekent er voor twee jaar.

Het profbestaan van Hartman blijkt van korte duur. Na anderhalf jaar keert hij terug naar Loughborough. Hij speelt zelfs nog een half jaar in Nederland voor HSC uit Sappemeer, dat uitkomt in de Derde Klasse.

Voormalig FC Groningen-directeur Hans Nijland heeft voor hem een stageplek bij de Gasunie geregeld. En als voorzitter van HSC overtuigt hij Hartman ervan voor de dorpsclub te komen spelen, zo vertelt Nijland aan RTV Noord.

Hartman trekt in de zes wedstrijden voor Lynx FC wel de aandacht van bondscoach Ribas. Hij laat aan de trainer van Lynx FC weten dat Hartman in beeld komt voor de nationale ploeg als hij een Gibraltarees paspoort heeft, herinnert Hartman zich in gesprek met de NOS. Gibraltar kan maar uit een klein vijver vissen: er wonen slechts 33.000 mensen in de dwergstaat.

Hartman laat die kans niet lopen. Door de Brexit-perikelen duurt het maar liefst drie jaar, maar begin dit jaar ontvangt hij zijn felbegeerde Gibraltarese paspoort. Het belletje van de bondscoach volgt niet veel later. De verdedigende middenvelder wordt opgeroepen voor de duels met Griekenland en Nederland.

Hartman straalt na het bescheiden 3-0-verlies tegen Nederland in de catacomben van De Kuip. Met een voetbaltas over zijn schouder vertelt hij weer zijn verhaal, zoals hij de afgelopen dagen als een volwaardig profvoetballer al vaker heeft moeten doen.

In zijn tas zitten het shirt van Daley Blind én zijn eigen shirt. Een ruil was geen optie, omdat Hartman het tricot waarin hij debuteerde wilde bewaren. Het zijn de enige relikwieën van zijn debuut. Een haasje zoals bij Oranje krijgen de debutanten van Gibraltar niet. In plaats daarvan ontvangt hij felicitaties van zijn ploeggenoten.

"Het was een heel mooie avond", zegt hij. "Iedereen droomt ervan om zijn internationale debuut te maken. Om het in De Kuip te doen, is extra mooi en extra speciaal. Het is ook mooi om met zulke spelers van Oranje op het veld te staan."

Of Hartman dit ooit had kunnen bedenken? "Als je een kleine jongen bent, droom je altijd van dit soort dingen. Toen ik naar Gibraltar verhuisde en hoorde dat het elftal grote wedstrijden speelde, hoopte ik dat het zou lukken. Nou, dat is wel gelukt."

Hartman ontving na de wedstrijd al veel berichten van zijn studie- en ploeggenoten uit Loughborough. Hij hoopt dat het niet bij één interland voor Gibraltar blijft. "Als je je eerste hebt gehad, hoop je altijd op meer."