"Ik heb me constant onveilig gevoeld, het was onverantwoord dat we doorspeelden", aldus Excelsior-trainer Marinus Dijkhuizen, die al tijdens de wedstrijd werd lastiggevallen. "In de eerste helft van de verlenging zat er ineens een ADO-supporter op mijn stoel. En die wilde niet weg. Hij keek me aan, ik vond het gewoon beangstigend."

De verwachting was al dat een deel van de ADO-fans het veld op zou komen als de Haagse club promotie zou veiligstellen. Bij een 3-2-voorsprong in de slotfase van de reguliere speeltijd verlieten tientallen Haagse supporters de tribune om over de reclameborden te klimmen.

De ADO-fans bleven langs de lijn staan, terwijl Excelsior-spits Thijs Dallinga in de blessuretijd 3-3 maakte en zo een verlenging afdwong. "De supporters stonden bijna letterlijk in ons nek, maar de wedstrijd was nog bezig", vertelt Dallinga. "Bizar om mee te maken."

Na aandringen van de speaker gingen de supporters terug naar de tribune voor de verlenging, waarin zowel ADO als Excelsior nog een keer scoorde (4-4). Excelsior-aanvaller Reuven Niemeijer was op dat moment al gewisseld.

"Tijdens die verlengingen zeiden we op de bank tegen elkaar: als we winnen, dan moeten we rennen voor ons leven. Nee, dat was geen grapje, dat was bloedserieus", vertelt Niemeijer.

Excelsior nam vervolgens de strafschoppen beter dan ADO (7-8), waarna tientallen boze ADO-fans het veld op renden.

"Na de laatste strafschop sprintte ik in een reflex van vreugde naar onze keeper en het uitvak", zegt Dallinga. "Maar toen zag ik de ADO-supporters komen en ben ik snel naar binnen gegaan. Of ik bang was? Nou, ik was wel op mijn hoede. Je weet dat niet iedereen die op het veld komt nuchter is. Dan kan er wel iets gebeuren door hun emotie."

Trainer Dijkhuizen was op dat moment dolgelukkig, maar dat was door alle onrust niet zijn enige emotie. Hij zag dat de ADO-fans de confrontatie zochten met het feestende uitvak van Excelsior. De Mobiele Eenheid (ME) moest eraan te pas komen om dat te voorkomen.

"Mijn broertje zat in het uitvak. En mijn vrouw, dochter en ouders zaten ook op de tribune. Dat zat in mijn achterhoofd. Het was superdreigend."

Na de laatste strafschop lette Dijkhuizen ook goed op of zijn spelers veilig in de catacomben waren. "Samen met de teammanager ben ik als laatste van het veld gegaan, we kregen nog bijna klappen. Het was op het randje. Maar ik wilde zeker weten dat iedereen binnen was."

Eenmaal in die catacomben kwam de blijdschap bij Dijkhuizen en de spelers van Excelsior, dat na drie jaar terug is in de Eredivisie. "Daar kwam bij mij de ontlading", vertelt Dijkhuizen. "De muziek ging aan en we konden los. Het is al met al een prachtige dag geworden voor Excelsior. En een prachtig seizoen."