Bart Hornikx is vrijdag 75 jaar geworden. Hij neemt - hoe vreemd ook, een dag na de beladen MH17-uitspraak - de felicitaties in ontvangst.

Terwijl hij samen met zijn vrouw Jeanne vertelt over hun dochter en hoe ze de uitspraak van de rechter hebben beleefd, gaat de telefoon een aantal keer. Familieleden bellen om hem te feliciteren met zijn verjaardag, maar ook met het vonnis. "Het cadeautje is gisteren door de rechter al uitgepakt", zegt hij glimlachend.

Toch is "feest" niet het woord dat Bart en Jeanne Hornikx voor de uitspraak in de MH17-zaak gebruiken. Daarvoor is het drama dat eraan voorafging vanzelfsprekend te groot.

"Het is moeilijk om uit te leggen wat het vonnis betekent", zegt Jeanne. Haar man doet een poging: "Er is bevestigd dat er iets is gebeurd dat niet mag. Dat betekent gerechtigheid. Rusland ontkent alles, maar dit is nu de waarheid."

"De bewijzen die het Openbaar Ministerie heeft onderzocht kloppen op alle fronten", vult Jeanne aan. "De rechter heeft zelfs geconstateerd dat Rusland bewijzen heeft gemanipuleerd. Het geeft voldoening. Want we hebben behoorlijk gevochten om ons gelijk te krijgen."

Het oordeel van de rechter zorgt ook voor opluchting. "Ik ben blij dat het voorbij is. Al is dat nog niet helemaal zeker", zegt Jeanne. Ze doelt op een hoger beroep dat nog kan komen. "Voor nu geeft het wel een bepaalde rust dat het is afgesloten. Al kan je dat eigenlijk niet zeggen. Het is geen kastje dat je op slot doet."

Het gemis van Astrid en haar vriend Bart is groot. In de woonkamer van Jeanne en Bart herinneren meerdere foto's aan hun dochter.

Ook is er een hoekje waar spullen van Astrid staan en een kaarsje brandt. Jeanne heeft een lok haar, wat as en aarde van de rampplek in de kralen van een armband verwerkt. "Zo draag ik haar altijd bij me."

Twee boeken die Astrid mee had in het vliegtuig hebben haar ouders ook gekregen. Een leesboek en een dik boek vol informatie over Indonesië, waarnaar Astrid en haar vriend onderweg waren voor vakantie.

Het is onwerkelijk om door het boek te bladeren. Het zit vol vouwen en er is een stuk van de omslag gescheurd. Het lijkt ook alsof het boek in het water heeft gelegen. "Ik denk weleens: was het maar op de terugweg gebeurd. Dan hadden ze nog vakantie gehad", vertelt Jeanne.

Nadat Jeanne en Bart donderdag van de rechtszaak waren thuisgekomen, gingen ze met een groepje uit eten. "We hebben geproost. Dit is toch een stap die gezet is."

De dag erna hebben ze de verjaardag van Bart niet groots gevierd. "Onze verjaardagen vinden we niet meer belangrijk. Je mist je kind", zegt Jeanne.

Bart: "Een verjaardag is nu ook emotioneel omdat je ze mist. En dat blijft. Maar we hebben 31 jaar een griet gehad waar we enorm trots op waren. We krijgen nog steeds heel positieve reacties van anderen over Astrid en daar zullen we het mee moeten doen."

"We vieren alleen de verjaardag van Astrid op 13 december en de herdenking van de MH17-ramp op 17 juli. Dan hebben we 's avonds open huis en zit er een man of vijftig."

"Astrid was altijd een verbinder. Dat blijkt wel uit dat er nog altijd zoveel mensen komen", vult Jeanne aan. "Maar een feestje zal nooit meer hetzelfde zijn. De belangrijkste mensen mis je."