Dit artikel is afkomstig uit Tubantia. Elke dag verschijnt een selectie van de beste artikelen uit de kranten en tijdschriften op NU.nl. Daar lees je hier meer over.

De 21-jarige Enschedese heeft tijd nodig om antwoorden te formuleren. Na elke vraag is het een paar seconden stil voor Corjanne reageert. Ze is zich er volledig van bewust dat het verwerken van informatie bij haar iets trager verloopt. "Ik heb dit leren accepteren en gun het mijzelf om de ruimte te nemen", is haar uitleg.

Ze vergelijkt het met een snelweg. Mensen zonder hersenletsel hebben een tweebaansweg in hun hoofd waarop ze snel informatie kunnen vervoeren. "Bij mij is het een zandweg. Er word minder snel gereden en informatie komt daardoor later aan."

Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Want vaak maakt ze mee dat een gesprekspartner de stilte die Corjanne laat vallen, opvult met praten. Of informeert iemand aan de telefoon of Corjanne er nog is, omdat er niet direct een reactie komt. Corjanne: "Ik heb wel 600 briefjes in huis liggen, omdat ik anders alles vergeet. Maar daar heeft de buitenwereld geen weet van." Hoe is dat zo gekomen? Dat is een triest verhaal.

De Enschedese legt uit dat ze kerngezond ter wereld kwam. Maar in de uren daarna een bacteriële infectie opliep en een hersenvliesontsteking. Doodziek kwam ze in het ziekenhuis terecht; ze lag bij de te vroeg geboren baby's. De grootste van allemaal, maar ze was het meest ernstig ziek.

Het was kantje boord, maar ze overleefde en hield beperkingen aan haar ziekte over. Een daarvan is haar gevoeligheid voor prikkels. Als ze in een ruimte is waar een klok tikt, muziek klinkt en mensen praten komen alle geluiden even hard binnen. Ook overzicht houden is lastig. Net als plannen en informatie verwerken. Al die zaken kosten veel tijd en energie.

"Ik moet behoedzaam omgaan met mijn beperkte energie. Naar de supermarkt ga ik op momenten dat het daar rustig is. Vooraf check ik dat vaak op de website. Een schoolfeestje? Ja, dat vond ik leuk. Maar na een uur was ik vaak weer weg. Maar nu begint het pas, zeiden klasgenootjes. Ze begrepen het niet."

Corjanne verruilde haar reguliere basisschool voor vrije school. Omdat ze bij de laatste onderwijsvorm in haar eigen tempo kon leren. "Op de gewone school kon ik het tempo niet bijbenen. Thuis las ik zonder moeite de boeken van Pinkeltje, terwijl ik in de klas voor leesniveau Avi 1 te traag was."

De Enschedese deed vmbo-theoretische leerweg op het Gilde College in Hengelo. Ondanks haar beperking, haalde ze hoge cijfers. Vorig jaar zomer behaalde ze haar mbo-diploma Pedagogisch Medewerker op het roc.

Er is een schrijnend tekort aan personeel in de kinderopvang, maar het lukt haar niet een baan te vinden. Vijftien sollicitatiebrieven schreef ze, regelmatig kon ze op gesprek, maar nergens is ze aangenomen.

"Ze denken dat ik de werkdruk niet aan kan. Of niet snel genoeg reageer in noodsituaties. Het is zo frustrerend. want ik denk dat ik als rustige persoonlijkheid kinderen juist veel te bieden heb." Corjanne is ingeschreven in het doelgroepregister. Dat houdt in dat het UWV een deel van haar salaris voor haar rekening neemt en haar ook doorbetaalt als ze in de ziektewet belandt.

Ze hoopt nog altijd op die ene leuke baan in een kinderdagverblijf. Intussen werkt ze zes uur in de week als vrijwilliger bij Gastouderopvang Jonge Welpen in Enschede. Daar begeleidt ze kinderen van nul tot vier jaar.

Zelf krijgt ze begeleiding van het project Class van de Hersenstichting dat jongeren leert omgaan met niet aangeboren hersenletsel. Een medewerker van zorgorganisatie InteraktContour bezoekt Corjanne wekelijks thuis. Ze woont zelfstandig.

Samen met de hulpverlener werkt ze onder meer aan een goede planning van haar dagen. "Met dat kleine beetje steun red ik me prima. Dat is ook de reden dat ik mijn verhaal in de krant vertel. Hersenletsel is soms lastig. Maar als je er zelf rekening mee houdt en je omgeving je begrijpt valt er prima mee te leven."

Voor meer info en/of activiteiten: www.nah-oost.nl

De gevolgen van niet aangeboren hersenletsel verschillen van persoon tot persoon. Het hangt af van de waar het letsel zit, ernst van de schade en leeftijd waarop het is opgelopen. Enkele algemene tips van Corjanne Haan voor het omgaan met personen met hersenletsel:

-Houd rekening dat de ander tijd nodig voor het verwerken van informatie, antwoorden of reageren in een gesprek, op e-mail of WhatsApp.

-Zorg voor rustige omgeving met niet teveel prikkels van buitenaf.

-Als lastig te begrijpen is hoe hersenletsel werkt, vraag het gewoon.

-Afspraken maken op korte termijn is ingewikkeld. Plannen en overzicht houden is vaak moeilijk voor mensen met niet aangeboren hersenletsel.