Door Jasper Boks

De nummer 36 van de wereld moest van stal worden gehaald om Bertens, die via de kwalificaties het hoofdtoernooi in Parijs haalde, te stuiten. Dat lukte de Amerikaanse McHale, net als Bertens twintig jaar, maar net.

De Nederlandse stond een set en 2-0 voor en had in de tweede set tal van kansen om een break achterstand ongedaan te maken. Ook in de derde set waren er mogelijkheden om de partij te winnen.

Bertens: “De ene keer was mijn niveau heel hoog, het andere zat ik ver onder mijn basisniveau. Zij was constanter en ik maakt op belangrijke momenten soms wat rare keuzes. Het ging bij mij iets te veel op en af."

"Maar het is goed om te weten dat ik mee kan met zo’n meisje, want zij heeft de laatste tijd ook van toppers gewonnen. Dat geeft vertrouwen voor de volgende toernooien. Ik baal nu nog verschrikkelijk, had in de tweede ronde kunnen staan.”

Ze is weer een ervaring rijker. In korte tijd komt er veel op haar af. “Ik was vooraf erg gespannen. ’s Ochtends al en toen ik al die mensen voor mij hoorde juichen werd het nog erger.

"Al die mensen komen toch voor mij, denk ik dan. Later raakte ik er meer aan gewend, kon ik er meer van genieten. Nu heb ik genoten, iets dat ik vorig jaar absoluut niet kon. Ik was vaak zo zenuwachtig."

"Sinds een halfjaar krijg ik hulp van een mental coach waardoor ik rustiger op de baan sta. Het heeft me ook heel erg geholpen in Fes, waar ik het toernooi won."

"Hier was het weer even lastig, dit was weer nieuw. Voor het eerst in het hoofdtoernooi van een Grand Slam. Ik was vanmorgen zo misselijk, voor elke partij hier eigenlijk. In het verleden braken die zenuwen me op, nu niet meer.”

De nieuwe ervaringen stapelen zich in korte tijd op voor Bertens. “Ik ben erg op de goede weg. Afgelopen winter heb ik veel veranderd aan mijn spel en dat betaalt zich nu uit. Ik heb al drie toernooien gewonnen, twee ITF-toernooi en zelfs een WTA-toernooi."

"Vooral met mijn forehand zijn we bezig geweest. Dat is een wapen geworden en de reden dat ik hier nu sta. En ik ben ook aanvallender gaan spelen, waar ik voorheen juist erg verdedigend speelde."

"Maar er zijn nog genoeg dingen die beter kunnen. Ik moet meer uit mijn opslag halen en ik kan mijn zenuwen nog beter onder controle krijgen en me minder laten afleiden door randzaken.”

Ze werkt in Berkel en Rodenrijs samen met Martin van der Brugghen (hoofdcoach) en Christiaan de Jong (meereizende coach). Met hen maakte ze sinds begin dit jaar de sprong van 184 naar plaats 91 op de wereldranglijst.

“Ik heb erg veel vertrouwen in mijn coaches, zij waren er ook bij in de tijden dat ik het moeizamer ging en het is mooi dat ze nu ook de mooie tijd met me meemaken. Er is veel veranderd, ik heb veel vertrouwen door de goede resultaten van de laatste tijd."

"Er komt veel op me af sinds ik het toernooi won in Fes. Ik krijg hier in Parijs ook felicitaties van speelsters. Ik heb al een WTA-titel, terwijl heel wat speelsters uit de top 100 er nog geen één hebben. Het is heel raar gegaan met mij, dat besef ik.”

Op naar weer een nieuwe ervaring: Wimbledon. “Ja, dat is wat! Ik ben daar voor het eerst rechtstreeks geplaatst voor het hoofdtoernooi. Weer iets nieuws."

"Het scheelt dat ik hier voor het eerst in het hoofdtoernooi van een Grand Slam heb gestaan, dus het zal niet helemaal nieuw voor me zijn. Moet ik eerlijk zeggen wat ik van spelen op gras vind? Het is niks."

"Ik heb er vorig jaar voor het eerst op gespeeld, in Rosmalen. Gras is om op te voetballen, niet om op te tennissen. Binnenkort speel ik weer op Rosmalen, met een wildcard. Misschien wen ik er snel aan.”