Zijn elftal is in last, het verloor vier keer op rij, ook van onooglijke tegenstanders als ADO en Excelsior, ja dan wordt zelfs bij een provincieclub de noodtoestand uitgeroepen. Zelfs het veld heeft zich daaraan geconformeerd.

En wat te denken van de begroting die ook verre van sluitend is. Vanwege de gestaag oplopende schuld die inmiddels tientallen miljoenen bedraagt, heeft de KNVB de club als prominent zorgenkind aangemerkt. Van een puntenvermindering als strafmaatregel hoeft men straks in Enschede niet vreemd op te kijken.

Ook binnen de lijnen verloopt de teloorgang van Twente exact volgens de klassieke crisiswetgeving die onverdiende nederlagen voorschrijft, het liefst eentje met op de valreep een dodelijke tegentreffer.

Gelukkig voorzag het laatste thuisduel met Vitesse in een dergelijk scenario. Met een coach als Schreuder aan het roer kun je dan vanzelf wachten op een verzameling clichés op zware siroop die sinds het regime van Steve 'The ball is round' McClaren niet meer opgetekend was in de Grolsch Veste.

Vanonder dat hoge voorhoofd werden de open deuren zonder enige gêne de wereld in geslingerd met 'We zitten in de hoek waar de klappen vallen' als meest aansprekende. 'Scoren wij die eerste goal, krijg je een heel andere wedstrijd', lijkt me ook wel wat voor hem, alsmede de stijlfiguur waarin de bodem van een gifbeker een prominente rol vertolkt. 

Het blijft best knap om met zo’n talentvol team zo ondermaats te presteren. Er zijn er voor minder weggestuurd uit Enschede. Met een van hen las ik afgelopen zaterdag een zeer lezenswaardig interview in de Volkskrant. Er stonden duidelijk nog wat rekeningetjes open tussen Co Adriaanse en FC Twente waarbij vooral Joop Munsterman het moest ontgelden.

Zo liet de scheidend voorman rond het ontslag van Adriaanse uitlekken dat de vertrekkende trainer wellicht leed aan dementie omdat hij sommige spelers niet uit elkaar kon houden terwijl de oud-trainer als analyticus van Studio Sport bewijst dat hij nog zo scherp is als een mes. Hetzelfde attribuut overigens waarmee Munsterman niet alleen de rug van Adriaanse, maar ook bijvoorbeeld die van Jan van Halst bewerkte.

Een dubieuze preses is ook altijd een dankbaar crisisinstrument. Eentje die al jaren de zweem van zelfverrijking die rond z’n persoon hangt maar niet weet weg te poetsen. Dat krijg je ervan als je een tijdlang de functies van voorzitter Raad van Commissarissen, algemeen directeur en deelnemer investeringsfonds met elkaar combineert.

Eén pet heeft Munsterman inmiddels afgezet, nu is het wachten alleen nog op het moment dat vanonder de overige twee de zogenaamde steunbetuiging richting trainer opborrelt. Dan weten we zeker dat de dagen van Schreuder geteld zijn. Uiteraard werd ook al een gerucht over een mogelijke opvolger (de bij Feyenoord talmende Fred Rutten) de wereld in geholpen. 

Zoals het hoort in donkere tijden kwam er een tegenzet in de vorm van een even harde als doorzichtige maatregel. Eentje waarmee op geforceerde wijze de hiërarchie hersteld moest worden, net als vroeger in de klas. Afgelopen weekend zette Schreuder verdediger Darryl Lachman eerst op de tribune en daarna zelfs uit de selectie. Lachman had de laatste weken blijkbaar niet alleen binnen de lijnen ondermijnende activiteiten ontplooid.

Tijdens ADO Den Haag-FC Twente zat ik op de perstribune naast John de Wolf, de stoere stopper van weleer die er destijds genoegen in schepte om spitsen lachend te vermalen tot pulp. Het gestuntel van Lachman deed pijn aan zijn en mijn ogen, maar dat gold ook voor zeker negentig procent van z’n medespelers. Elke Tukker was met z’n eigen wedstrijdje bezig, het teambelang sneeuwde totaal onder. Ja, dan verlies je zelfs van een laagvlieger als ADO.

Daarover gesproken, komend weekend komt NAC op bezoek, ook een club die zich in de nesten heeft gewerkt. Van het duel druipt op voorhand de symboliek af, vijf jaar geleden was het de opponent in het kampioensduel, nu moet FC Twente voorkomen dat de crisis de hele club in z’n greep krijgt. Want het kan natuurlijk nog erger.

De teambus is nog niet opgewacht door woedende fans, het trainingsveld nog niet bestormd, witte zakdoekjes zijn nog enkel gesignaleerd in combinatie met loopneuzen, er stroomt nog bier door de leidingen. Maar het geduld houdt natuurlijk een keer op.

Veel ogen zijn dit weekend gericht op PSV-Ajax, maar voor een potje klassiek crisismanagement op een omgeploegde akker moet je toch echt in Enschede zijn.