De tweede eeuwigheid (die van de titel) bestrijkt zo'n beetje de hele periode van de professionalisering van de mondiale sportwereld.

Met een beetje inlevingsvermogen kun je je voorstellen dat de 'Big Sports Bang' in 1985 plaatsvond. Het was het jaar na de Zomerspelen van Los Angeles, de ijsbanen waren nog niet overkapt en Spaanse clubs stelden voornamelijk Spaanse voetballers op in hun competitieduels. Oranje deed niet mee aan WK's voetbal. In dat tijdsgewricht reed Joop Zoetemelk in het Italiaanse Giavera del Montello als eerste over de streep: wereldkampioen, de laatste Nederlander die dat kunstje flikte.

Zondag won de Portugees Rui Costa in Florence de tachtigste editie van de WK wielrennen op de weg. De Nederlander Bauke Mollema kwam in Italië als elfde over de streep na de zware tocht door de regen. Daarmee was Mollema de best geklasseerde renner in oranje tricot.

Costa is een Portugees. Hij vormde een team met Fernando Cardoso. Nederland en tal van andere wielerlanden mochten negen renners opstellen.

Nadat Costa op het erpodium zijn regenboogtrui had aangetrokken, pakte ik de lijst van WK-winnaars erbij. Ik telde. Sinds 1985 hebben twaalf verschillende landen de belangrijkste mondiale fietstitel gewonnen. Oranje won dit jaar overigens de tijdrit voor vrouwen en de wegkoers bij de junioren en bij de vrouwen.

Ik vind het eerlijk gezegd niet zo'n punt dat 'we' ook dit jaar niet op zondag hebben gewonnen. Ik gun het de Nederlandse wielrenners natuurlijk allemaal en ik hoop dat het ze ooit een keer lukt, maar verder dan 'jammer' kom ik niet.

Ik ben alleen al blij dat we niet zo'n poppenkast hadden als vorig jaar toen Leo van Vliet nog bondscoach was. De Nederlandse ploeg onder leiding van Johan Lammerts gaf een nuchtere indruk en de prestaties waren zoals verwacht.

Ik had bovendien een mooie koers gezien zondag, die weliswaar in een anticlimax eindigde - het parcours was misschien toch té zwaar en té lang - maar waar uiteindelijk toch een mooie winnaar uit tevoorschijn kwam. Bovendien: die Portugezen kunnen ook weleens een verzetje gebruiken, niet?

Ik vind het vooral erg voor Joop Zoetemelk. Waar hij zich zondag bevond, weet ik niet, maar ik kan me goed voorstellen dat hij naar de televisie keek en op enig moment heeft gedacht: tjonge, straks ben ik nog een jaar langer de laatste Nederlandse wereldkampioen. Pfftt.

Joops eeuwigheid heeft nu wel lang geduurd, niet? Volgend jaar is het 29 jaar geleden. Kom renners, maak een einde aan die eeuwigheid. Al was het maar voor Joop. Ik zou het Joop echt gunnen, een rustige ouwe dag.

29 jaar, godsamme.