Door Ronald van Dam

Wie weet herhaalt hij dat kunststukje wel in Monaco, de moeder aller Grand Prix’, want dit seizoen kan bijna iedereen een Formule 1-race winnen. Vijf winnaars in vijf races, het is bepaald niet saai.

We blijven ons focussen op de rol van de ‘eenheidsbanden’ van Pirelli. In Monaco heeft de Italiaanse fabrikant de zachte en superzachte compound beschikbaar, hetgeen weer zeer verschillende strategieën kan opleveren.

Vorig jaar vochten Sebastian Vettel (één stop), Fernando Alonso (twee) en Jenson Button (drie) om de zege, met alle drie een andere pitstopstrategie. Volgens Pirelli-baas Paul Hembery is het afschaffen van de ‘geblazen diffuser’ er de oorzaak van dat sommige coureurs worstelen met hun banden.

“Nu de lucht uit de uitlaten anders moet worden afgevoerd, zijn de auto’s minder stabiel. Dat veroorzaakt wielspin en snellere slijtage. Daar moet de rijder op inspelen. Je ziet ook veel meer ‘overstuur’, waarbij de auto’s over de achterkant wegglijden.”

Met de Indy 500, de 24 uur van Le Mans en de Rally van Monte Carlo behoort de Grand Prix van Monaco tot de autosportklassiekers. De race staat al voor de 59e keer op de Formule 1-kalender. Op 21 mei 1950 was Juan Manuel Fangio in een Alfa Romeo de allereerste winnaar in het Vorstendom aan de Middellandse zee.

Maar al in 1929 werd de eerste stratenrace georganiseerd, gewonnen door ene William Grover-Williams in een Bugatti. Ayrton Senna is met zes zeges recordhouder in Monaco, gevolgd door Graham Hill en Michael Schumacher met ieder vijf.

Het 3,3 kilometer tracé door de straten van Monaco is anders dan alle andere circuits. Nelson Piquet vergeleek het racen met aan weerszijden de altijd op de loer liggende vangrails (inhalen kan bijna niet) met helikopter vliegen in een huiskamer. Met andere woorden: gekkenwerk.

In 1955 vloog Alberto Ascari - toch niet de minste destijds - met zijn Lancia na een crash de zee in. Dat zal anno 2012 niet meer zo snel gebeuren, maar Monaco blijft een vreemde eend in de bijt.

De coureurs gaan met 270 kilometer omhoog richting het casino en jagen met dezelfde snelheid door de tunnel onder het Grand Hotel de Monaco door.

Het decor: historische gebouwen, een blauwe zee, dure jachten en mooie vrouwen in bikini’s van een paar honderd euro per stuk. Om over de zonnebrillen maar te zwijgen.

Vettel won de race van pole position. Hij reed makkelijk weg bij de rest, maar door een massale crash bij het zwembad in de slotfase eindigde de race als een sprint naar de finish, waarbij de Duitser Alonso en Vettel voor bleef en zijn vijfde zege in zes races boekte.

Mark Webber (2010), Jenson Button (2009), Hamilton (2008), Alonso (2007 en 2006), Kimi Raikkonen (2005) en Schumacher (2001, 1999, 1997, 1995 en 1994) zijn de zes andere oud-winnaars die dit jaar aan de start verschijnen.

Een winnaar voorspellen wordt per Grand Prix hachelijker. Pole position pakken in Monaco, waar je bijna niet kunt inhalen (of je moet Hamilton heten en Felipe Massa en Maldonado als bowlingkegels gebruiken, zoals hij vorig jaar deed), is cruciaal.

Vettel is nog steeds in verwarring waarom het de ene Grand Prix goed gaat (eerste in Bahrein) en de volgende (zesde in Spanje) weer niet.

“In elk geval is het lastig om de huidige banden te begrijpen”, geeft de tweevoudig wereldkampioen van Red Bull toe, om er aan toe te voegen: “Als je kijkt naar hoe de eerste vijf races zijn verlopen, kun je stellen dat de teams die vooraan meestrijden dat ook verdienen.”

Dat zal Maldonado, die Williams in Spanje de eerste zege sinds 2004 bezorgde, als muziek in de oren klinken.

Onze kanshebbers voor de zege in Monaco: één van de twee Lotussen, met een lichte voorkeur voor Raikkonen.