"Het is duidelijk dat ik niet 100 procent zal zijn op het WK en het is ook nog lang niet zeker dat ik het WK haal", vertelt Polman, die met Oranje is begonnen aan de voorbereiding. "Het wordt een week testen en dan nemen we een besluit."

Polman is blij dat ze terug is bij de selectie, nadat ze in juli 2020 haar kruisband scheurde. Ze leek op tijd hersteld voor de Olympische Spelen in Tokio, tot in maart opnieuw het noodlot toesloeg. Weer scheurde ze haar kruisband en weer moest ze maanden revalideren.

Inmiddels heeft Polman al twee weken meegetraind bij haar Deense club Esbjerg en dat gaat ze nu een week bij Oranje doen. "De laatste testen waren goed. Qua kracht kan ik weinig meer verbeteren in de knie. Het is nu tijd om te ervaren hoe mijn knie reageert op de impact van het handbal. Potjes zes tegen zes heb ik nodig. Het klinkt gek, maar geef me maar een klap voor mijn kanis, dan weet ik of mijn lichaam dat op kan vangen. Ik moet voelen of het oké is."

Polman hoopt deze week ook al mee te kunnen doen in de oefenwedstrijden tijdens het trainingskamp in Noorwegen in de aanloop naar het WK.

"Zelfs al is het maar twee minuten. Ik moet ergens beginnen, maar we bekijken het van dag tot dag. Misschien heb ik na een training ineens een enorme knie. Dan houdt het op en wordt het geen WK. Het wordt een cruciale week. Als ik meega, dan ga ik geen hele wedstrijden spelen. Maar ik kan met mijn ervaring hopelijk wel bijspringen op belangrijke momenten."

Er schuilt voor Polman, die al jaren een van de belangrijkste krachten is bij Oranje, wel het gevaar dat ze te veel wil als de ploeg haar nodig heeft. "Dat kan vreselijk moeilijk zijn, maar ik ben geen idioot. Ik wil niet een derde keer ernstig geblesseerd raken. We zullen duidelijke afspraken maken over hoeveel ik speel."

De 144-voudig international vindt niet dat ze nu al enorme risico's neemt. "De medici hebben gezegd dat mij knie goed is. Natuurlijk kan het altijd fout gaan, maar dat kan ook gebeuren bij de speelster naast me. Risico neem je altijd als handbalster. Anders heb je de verkeerde sport gekozen."

Toch is de angst nog niet helemaal weg bij Polman. "Af en toe denk ik: laat ik maar even afspelen in plaats van het duel aan te gaan. Laatst vreesde ik zelfs even dat ik wéér door mijn knie was gegaan. Gelukkig was er niets aan de hand, maar het is niet raar dat ik dat denk. Het zijn traumatische ervaringen geweest."

Polman zocht daar hulp voor. Ze deed EMDR-therapie om het trauma van twee keer zwaar geblesseerd raken achter zich te kunnen laten. "Ik ben een beetje sceptisch, weet niet of het echt geholpen heeft. Uiteindelijk denk ik dat het een kwestie is van 100.000 keer een klap opvangen met mijn knie. Als dat 100.000 keer goed gaat, dan zit het weer goed in je koppie. En als de traumaverwerking daar ook maar 1 procent bij geholpen heeft, dan is 't het waard geweest."

De afgelopen weken hielp het Polman ook om te kijken naar de beelden van het WK van twee jaar geleden in Japen, waar ze werd verkozen tot beste speelster van het toernooi. "Dat deed ik op advies van de artsen en de fysio. Ik ben er zo lang uit geweest dat ik moeite had om te visualiseren wat het niveau is wat ik ooit weer wil halen. Dus ben ik thuis op de bank gaan liggen en heb het allemaal voorbij laten komen."

Polman zag zichzelf in de halve finale tegen Rusland negen keer scoren, waarna Spanje door een penalty in de laatste minuut verslagen werd in de eindstrijd. "Handbal is net als fietsen, dat verleer je niet zomaar. Maar op die beelden zag ik wel dat ik nog een lange weg te gaan heb om het niveau van het WK 2019 weer te halen. Als ik al meega naar het komende WK, dan zal ik niet zo goed zijn als toen. Het is nog een lange weg, maar ik weet zeker dat ik er ooit kom."