"De Europese Spelen hebben me rust gegeven, eindelijk heb ik iets neergezet op een groot toernooi'', vertelt Wevers, die lang met blessures te maken had. "Ik kan eindelijk mijn dromen achterna.''

Die droom moet volgend jaar gerealiseerd worden bij de Olympische Spelen in Rio de Janeiro. De route ernaartoe loopt via Glasgow waar de Oranjeturnsters zaterdag in actie komen in de kwalificaties.

Met een door blessures enigszins gehavende ploeg is de doelstelling simpel en reëel: een plaats bij de beste zestien landen. Top acht is te hoog gegrepen, de acht landen erachter mogen in april in Rio tijdens een extra kwalificatietoernooi strijden voor vier teamtickets voor de Spelen.

Wevers was lang een turnster met blessures. De ellende begon bij de EK in 2009 in Milaan waar ze een dag voor het toernooi een knie overstrekte en haar internationale debuut misliep. Een jaar later ontbrak ze ook bij de WK in eigen land.

Bij de EK in Sofia in 2014 kon ze voor het eerst samen met haar naar tweelingzus Sanne naar een groot toernooi afreizen, mede doordat ze in de jaren daarvoor begon samen te werken met krachttrainer Ton Leenders

"Ton is mijn held'', lacht Lieke Wevers kort voor vertrek naar Glasgow. "Ik heb de afgelopen zomer weer met hem gewerkt aan mijn fitheid en belastbaarheid."

"Dat is weer gelukt, ik sta weer een treetje hoger daarin. In het verleden was ik heel kwetsbaar voor allerlei kleine dingen aan mijn lijf. Ik was er vaak niet bij op het moment dat ik er moest staan.''

Mentaal is ze altijd sterk geweest. "Daarom ben ik er nu nog steeds'', vertelt Wevers

De Almelose verraste in juni met brons op de meerkamp in Bakoe waar ze het podium deelde met de Russische vedette Alija Moestafina en de Zwitserse Giulia Steingruber. "Best bizar maar enorm motiverend.''

Sanne Wevers pakte iets ervoor brons bij de EK op brug. "Samen met het team naar de Spelen. Daar ligt nu de focus.''