Het is alweer een tijdje terug dat Docherty volledig meedeed bij Oranje. ''In januari 2010 brak ik mijn knieschijf tijdens onze voorbereiding op het WK in India. Toen ik weer fit was heb ik nog even meegedaan. Maar dat kwam op dat moment te vroeg. Dus dat ik er echt voor het laatst bij zat is zo’n twintig maanden geleden.''

In die tijd liet Docherty in vele interviews duidelijk blijken dat hij bleef hopen op een terugkeer. ''Dat is het juiste woord: hoop. Ik hoopte er echt op, maar hield er geen rekening mee. Ik deed mijn best, ben blijkbaar opgevallen en nu moet ik me bewijzen. Zo zie ik het echt. Weer opnieuw beginnen en keihard knokken.''

Docherty verliet in de zomer topclub Bloemendaal voor middenmoter Kampong. ''Zolang ik nog in de Hoofdklasse speel wil ik het hoogste bereiken. Ik heb een duidelijke keuze gemaakt om naar een andere Hoofdklasser te gaan. Naar een team dat heel veel potentie heeft, dat een speler met mijn ervaring nodig heeft.''

''Als ik bij Bloemendaal was gebleven, was ik misschien in een comfortzone terechtgekomen. Nu moet ik vol aan de bak. Geen idee of ik bij Bloemendaal ook was teruggekomen in Oranje. Dat weet ik echt niet.''

''Het Nederlands team heeft het goed gedaan op het EK'', gaat Docherty verder. ''Ik heb genoten van hoe ze speelden en hoopte weer mee te doen. Dat lag natuurlijk niet alleen aan mij. Ik moest hopen op een belletje van Paul (bondscoach Van Ass, red.). Ik ben megablij, maar ik sta op nul.''

''Ik moet nu laten zien dat ik de selectie waard ben. Ik had niet verwacht dat ik er weer bij zou zitten. Dat zou arrogant klinken. Ik voelde mezelf wel sterker worden. Het bericht vorige week als een verrassing bij mij binnen. Wat Paul tegen mij zei? Gefeliciteerd.''

''Ik moet naar de volgende stap. Naar het internationale tempo. Dit is een begin, er is nog een lange weg te gaan. En ik hoop dat ik aan het eind van de rit dat ik er nog bijzit. En dat ik deze keer wel met het team op het podium sta, met een gouden medaille. Daar ga ik voor, daar zet ik alles voor opzij. Ik ben gek als ik dat niet doe'', besluit Docherty.