"Vrijdag ging ik door mijn enkel", vertelt Bouwens. "Ik denk dat ik er nog een week tot tien dagen mee bezig ben. Heel precies weet ik het niet, maar ik denk dat ik iets verrekt heb. Het valt wel mee, ik heb zoiets al eens eerder gehad." 

Het duurt dus niet zo lang, voordat we de rossige technicus terugzien bij zijn club. Bij Oranje zal de Brabander minder snel weer zijn opwachting maken. Want bij de 27 overgebleven kanshebbers voor de Spelen van Londen hoort Bouwens niet.

In goed overleg heeft de aanvallende middenvelder met Paul van Ass besloten dat het momenteel even einde verhaal voor hem is bij de Nederlandse ploeg.

"In de zomer van 2010 ben ik bij de groep gekomen. Ik heb een jaar meegedaan, maar het leverde eigenlijk niets op. Ik trainde mee, maar ging uiteindelijk niet mee naar de toernooien. Dat is toch wel teleurstellend."

"Als je er tegenaan zit en telkens erbij zit en weer afvalt, dan is het Nederlands elftal echt heel zwaar. Sec gezien zat ik tussen wal en schip."

"Daarnaast kan ik dit seizoen mijn studie internationale betrekkingen afronden. Dat speelde voor mij ook mee. Je laat alles voor het hockey, dat merk je ook bij je studie."

"Ik heb vorige week met Paul (bondscoach Van Ass, red.) hier goed over gesproken en hem gevraagd hoe ik er voorstond met het oog op Londen. Want als ik in zijn ogen een fatsoenlijke kans zou maken, dan zou ik alles in het teken van Oranje stellen."

"Paul snapte mijn afwegingen. Hij zei dat mijn kansen op de Spelen een stuk minder groot zijn dan die van een aantal andere spelers. Paul bevestigde mijn gevoel."

"Dat was voor mij ook een aanleiding om voor mijzelf te zeggen: dat wordt 'm niet. Het is dus inderdaad in goed overleg gegaan. Aan de andere kant is het heel jammer natuurlijk, dat ik nu in principe niet meega naar Londen. Maar eigenlijk geeft me dit ook een prettig gevoel.’

"Nu is het duidelijk. Ik kan me op mijn afstuderen richten en op Kampong, ook niet geheel onbelangrijk. Ik liep hier al een tijdje mee. En dan gaat je ook weleens tegenstaan. Het was soms wel zwaar. Je levert dezelfde arbeid als de andere spelers, maar je mist de echte leuke dingen."

Dan maar de Spelen van Rio de Janeiro, in 2016?  "Eerst krijgen we ook nog het WK. In 2014, in Den Haag, dat is ook zeker niet verkeerd. In 1998 zat ook ik op de tribune, in Utrecht. En ik ben pas 23. Er is geen deur dicht, maar voor nu is dit het. Ik ken mezelf, Oranje zal altijd blijven jeuken. Na de Spelen zien we weer verder."