Als Schulting met een hoofdtelefoon op vertelt dat ze blij is met zilver op de 500 meter, breekt opeens haar stem. "Ik sluit met een gelukzalig gevoel deze dag af en dat is voor mij winst ten opzichte van vorig jaar", zegt ze via een videoverbinding vanuit Seoel. Ze heeft even nodig om zich te herpakken.

De diepe opluchting over haar zilveren medaille staat haaks op de winnares in Schulting. De shorttrackkampioene vindt dat ze op een toernooi altijd vijf keer goud moet winnen: drie op de individuele afstanden en twee op de aflossingen. Dat is altijd haar instelling geweest. De Friezin kickt op dat hoge verwachtingspatroon, maar dat heeft ook een keerzijde.

Als het niet lukt om vijf gouden medailles te veroveren op een toernooi, gaat Schulting standaard met een teleurgesteld gevoel naar huis. Dat gebeurde vorig jaar ook na de Olympische Spelen, terwijl ze met twee keer goud, één keer zilver en één keer brons een van de succesvolste shorttracksters in Peking was.

Dat wilde Schulting niet meer hebben. Ze hield zichzelf voor om nooit meer met een teleurgesteld gevoel naar huis te gaan. Dat ging met horten en stoten. Zelfs toen de Friezin begin dit jaar in Gdansk vier keer Europees kampioene werd, was ze ontevreden. "Menig mens zal zeggen: gaat het goed met je? Dat is ook wel gezegd."

Een eyeopener was dat niet. Na een onrustige week met kritiek op de nieuwe bondscoach Niels Kerstholt won Schulting vorige maand voor eigen publiek in Dordrecht niet één keer goud op een individuele afstand. Ze maakte een verslagen indruk. Zo wil ik niet zijn op de WK in Zuid-Korea, nam ze zichzelf daarna voor.

Schulting drukte na die bewuste wereldbekerfinale in Dordrecht op een resetknop, om bij de WK "mentaal fit" aan te start te verschijnen. Ze had aanvankelijk nog moeite om tijdens trainingen de draad op te pakken. "Het was nog lang tot de WK en ik wilde vakantie. Je weet ook dat het de laatste loodjes zijn."

Toen ze vlak voor vertrek de zonnige weersverwachtingen in Seoel zag, fleurde ze op. "Lenteweer, heel veel zon. Ik ga daar heel erg goed op. Dan denk ik: lekker naar Zuid-Korea, lekker niks hoeven en alleen maar trainen, eten en slapen. En de zon. Gelukkiger kan je mij niet maken."

De nieuwe versie van Schulting was in de dagen voor de WK voor het eerst te zien: ze zei al blij te zijn met één wereldtitel. "Ik wil mezelf meer geluk geven", vertelde ze ontspannen. Wat ook hielp was dat de onrust van Dordrecht was verstomd. "Er was een heel ontspannen sfeer in het team, er was geen frictie. Dat hielp ontzettend goed."

Haar nieuwe instelling bracht haar zaterdag al succes: na een seizoen vol twijfels sloeg Schulting in de eerste de beste WK-finale toe. Op de 1.500 meter was ze een klasse apart en versloeg ze uitgerekend olympisch kampioene en thuisfavoriet Choi Min-jeong. "Het was fantastisch om in het hol van de leeuw te winnen. Tijdens de rit ging het publiek helemaal los. Ik krijg daar heel veel energie van."

Twee uur later pakte een medaille waar ze geëmotioneerder door raakte. Achter wereldkampioene Xandra Velzeboer en voor Selma Poutsma pakte ze het zilver op de 500 meter. Daarmee was het podium volledig Nederlands - een primeur in de WK-geschiedenis.

Schulting kon zich neerleggen bij het zilver. "Xandra rijdt het hele seizoen heel hard en ik heb ten opzichte van vorig jaar snelheid ingeleverd. Ik kwam tekort. Dan is Xandra de terechte wereldkampioene."

Eén ding wil Schulting benadrukken in de catacomben van de Mokdong Ice Rink: ze is even gretig als altijd. "Ik denk nu niet: jongens, ik meld me morgen af voor de 1.000 meter. Integendeel. Ik ben bizar gretig. Ik ga morgen maar voor één kleur."

"Als ik 'm niet haal, ben ik ook teleurgesteld. Maar ik wil nog wel in het vliegtuig kunnen stappen met de gedachte dat ik een fantastisch seizoen heb gehad en wereldkampioen ben geworden. Daar moet ik trots op zijn en blij mee zijn."