Aan het einde van 2020 stapt In 't Hof op haar toenmalige trainer Henk Hospes af. "We moeten het helemaal anders gaan doen", zegt de dan 22-jarige schaatsster tegen de ervaren Fries. "Want op deze manier ga ik het niet volhouden."

Na een lastige periode als stagiair bij topteam Jumbo-Visma - ze wilde te veel en raakte overtraind - voelt In 't Hof zich al jaren op haar plek bij het Gewest Friesland. Maar bij wedstrijden komt ze maar niet in de buurt van het niveau waarmee ze in 2017 derde werd bij het WK allround voor junioren, achter Jutta Leerdam en Joy Beune.

"Ik merkte dat ik geen plezier meer in het schaatsen had", zegt In 't Hof in gesprek met NU.nl. "Ik wist dat ik meer kon, maar élke wedstrijd mislukte. Dat was mentaal zó'n grote worsteling. Ik was alleen maar aan het nadenken, werd er helemaal gek van."

De fysiotherapiestudent pakt samen met Hospes de trainingsschema's uit haar juniorentijd erbij. Ze besluiten dat In 't Hof terug moet naar die aanpak. En dat ze zich volledig gaat richten op de 3 en 5 kilometer. "Ik ben veel meer gaan fietsen en veel minder en heel anders gaan krachttrainen. Mijn krachttrainer stond daar in eerste instantie niet helemaal achter. Hij dacht niet dat het goed zou werken."

De eerste dagen doet alles pijn. Maar al na een week of drie merkt In 't Hof dat ze veel beter schaatst. En gek genoeg schieten zelfs haar waardes bij krachttesten omhoog. "Mijn krachttrainer keek verbaasd naar die waardes en zei: 'Ik weet niet hoe je het doet.' Zo is het bij mij altijd geweest: dingen die zouden moeten kloppen, kloppen niet. En wat niet zou moeten werken, werkt bij mij goed."

Sportliefhebbers die vorig jaar de Spelen van Peking hebben gevolgd, weten dat In 't Hof geen typische schaatser is. Want in elk artikel over dé verrassing van de olympische langebaanploeg ging het over de vier bijbaantjes die ze naast het schaatsen had.

Het was een mooi verhaal: de olympiër die niet in een profteam zat, maar jaarlijks 2.500 euro aan contributie moest betalen aan het Gewest. En om haar sport te kunnen bekostigen dus maar ging werken bij een sushirestaurant, een distributiecentrum van een supermarktketen, een sorteercentrum van een pakketbezorger én een vaccinatielocatie van de GGD.

"Ik vond het helemaal niet erg dat het zo in de media kwam. Er was niks aan gelogen, het was wie ik op dat moment was", zegt In 't Hof. Glimlachend: "Maar op een gegeven moment dacht ik wel: komen ze nou wéér met dat verhaal? Ik wilde niet alleen het meisje met de bijbaantjes zijn. Ik geloof dat ik wel meer ben dan dat."

De bijbaantjes waren voor In 't Hof niet alleen een middel om geld te verdienen. Ze stond vooral te springen om activiteiten naast de ijsbaan. "Ik kan niet de hele dag alleen maar met schaatsen bezig zijn. Ik vind het hartstikke leuk, maar het is niet mijn hele leven. Ik voel me zó nutteloos als ik op een dag alleen train en op de bank lig. Ik heb afleiding nodig, en zingeving. Die bijbaantjes zorgden daarvoor."

Achter de registratiebalie van een vaccinatielocatie was een slechte training opeens niet zo belangrijk meer. "Als collega's vertelden over drama's in hun leven, over hoe ze niks meer konden omdat ze corona hadden gehad, dan dacht ik: wat loop ik nou te zeiken over het schaatsen dat vanochtend niet zo goed ging? Morgen krijg ik weer een nieuwe kans, wat een voorrecht. Dat gaf me zó veel rust."

Inmiddels zijn de bijbaantjes al maanden verleden tijd. Door haar zevende plek op de olympische 5 kilometer in Peking kreeg In 't Hof een A-status, waardoor ze een vast inkomen heeft.

In 't Hof lacht even als ze de vraag krijgt hoe ze ervoor zorgt dat ze nu nog steeds voldoende afleiding heeft. "Ik heb echt nul tijd over op een dag", zegt ze. "Ik train veel meer dan vorig seizoen. En ik heb mijn sociale leven grotendeels terug. Ik ben van mijn appartementje in Heerenveen terugverhuisd naar het huis van mijn ouders in Schalkhaar, dat helpt."

"Vorig seizoen was ik heel slecht in 's avonds alleen op de bank zitten. Dus dan ging ik maar buiten wandelen, of naar mijn werk. Nu heb ik thuis door mijn ouders, zusjes, vrienden en katten genoeg afleiding om me heen om niet continu aan een slechte training te hoeven denken."

Ook als fulltime prof is In 't Hof geen modelschaatser. Ze zit nog steeds bij het Gewest Friesland, maar sluit af en toe ook aan bij de Noorse ploeg. In Nederland traint ze regelmatig mee met marathonteams, omdat bij het Gewest alleen sprinters zitten. En toen ze in december ruim twee weken in Calgary zat voor een wereldbeker, deed ze "heel veel dingen die andere schaatsers niet deden".

"Ik heb gewandeld met de hond van de Canadese schaatsster Ivanie Blondin. Ik heb ritjes gemaakt op een fatbike. Ik heb gehiket. En ik heb hardgelopen in de sneeuw. Ik kreeg allemaal waarschuwingen dat ik dat echt niet moest doen. Omdat het veel te zwaar zou zijn, omdat ik mijn been kon breken. Maar ik heb anderhalf uur alleen maar genoten. Ik heb nu eenmaal constant nieuwe prikkels nodig."

Vroeger had In 't Hof zich heel erg druk gemaakt over wat de buitenwereld vond van haar alternatieve programma. "Dat kostte me zó veel energie. Nu maakt het me niet meer uit wat anderen van me vinden. Prima als ze denken dat ik belachelijk train, maar ik rijd straks wel hard bij de wedstrijden. En dan praten we wel weer verder. Natuurlijk maak ik nog steeds fouten, soms ga ik op mijn bek. Maar dat mag. Ik heb inmiddels het zelfvertrouwen om alleen naar mezelf te kijken."