'Ze kwam op haar eerste NK junioren hartstikke chagrijnig van het ijs'
"Ik ging met haar in 2000 naar het NK voor junioren, haar eerste grote toernooi. Margot Boer won daar en Ireen werd er achtste. Haar ouders en ik vonden het hartstikke mooi. Een eerstejaars junior, voor het eerst op een NK en meteen achtste worden was echt een imposant resultaat. Niet volgens Ireen. Zij kwam stikchagrijnig van het ijs."

"'Geert, hoe komt het dat Margot veel harder rijdt dan ik?', vroeg ze me. Ik zei: meid, maak je niet druk, jij wordt veel beter dan zij. 'Hoe weet je dat nou?', vroeg ze dan een beetje gefrustreerd. Het ging er bij haar écht niet in. Ze was toen al zó met die winnaarsmentaliteit bezig."

"Bij haar eerste training ooit reed ze net zo hard als de meiden die ik al twee jaar trainde. Dit is alleen maar harder gegaan."

'Ze heeft op eigen benen leren staan'
"Onbevangen, wereldvreemd, schreeuwerig en spontaan was Ireen toen ik haar in 2005 onder mijn hoede kreeg. Ze was echt een junioortje, een meisjesmeisje. Maar ook iemand met wilskracht, drive en de absolute wil om te winnen. Ze was een uniek talent."

"Een jaar later won ze in Turijn olympisch goud op de 3 kilometer en werd ze een nationale held. Ze moest leren omgaan met het andere leven van een kampioen. In de winkelstraat in Heerenveen moest ze haar plekje vinden en dat ging met vallen en opstaan. Maar is ze met succes met Sven het uithangbord van het schaatsen geworden."

"In de eerste jaren van onze samenwerking voelde ik me een docent: er was alleen maar eenrichtingsverkeer. Maar in de laatste jaren heeft ze laten zien dat ze op eigen benen kan staan. Als je ziet hoe ze in Peking reed, dan zou je er zo weer vier jaar achteraan plakken. Het hoort eigenlijk niet dat Ireen stopt."

'Bizar dat ze in 2018 olympisch kampioen werd'
"Net nadat Ireen in 2015 haar contract had ingeleverd bij de ploeg van Marianne Timmer, zaten Gerard Kemkers en ik op een avond in april bij haar thuis in Heerenveen. Ze zei: 'Ik denk dat we een eigen ploeg moeten beginnen.' Maar we hadden niks, behalve een fantastische schaatsster en wat ervaring bij TVM."

"Ondanks alle beperkingen hebben we het toch gedaan, omdat zij het gevoel had dat die route haar nog naar olympisch goud kon brengen. En zo ontstond Team4Gold. Alles moest zelf betaald worden, van trainers tot fysiotherapeuten en trainingskampen. Daarom staken Ireen en wij met ons managementbureau House of Sports onze nek uit."

"Dit alles zegt veel over Ireen: ze gaat alles met volle overtuiging aan, ook al is het niet bepaald de makkelijkste weg. Ik zei weleens tegen haar: laat gaan Ireen, daar hoef jij je niet druk over te maken, jij moet hard schaatsen en wij regelen dat wel. Maar de ploeg voelde als haar verantwoordelijkheid, dus bemoeide ze zich met veel zaken. Ze wilde dat het slaagde. Dat ze in 2018 in Zuid-Korea olympisch kampioene werd, was te bizar voor woorden."

'Alles leek in februari 2019 op zijn plek te vallen'
"Net nadat Ireen bij ons in de ploeg was gekomen, overleed haar boezemvriendin, Paulien van Deutekom. De twee kenden elkaar, ze hielpen elkaar en ze hebben elkaars leven zó ontzettend verrijkt."

"Anderhalve maand later ging Ireen met Pauliens vriendinnenclub op de tribune van start op de emotioneelste 1.500 meter van haar leven. Ze won ook nog. Eenmaal op het podium aangekomen was ze natuurlijk ontzettend ontroerd en leek alles op zijn plek te zijn gevallen."

"Het typeert Ireen enorm. Ze kan als geen ander schaatsen en als geen ander focussen op een doel. Die combinatie maakt haar zó belachelijk sterk. Kampioen ben je niet alleen fysiek, maar vooral ook mentaal. Het verschil wordt met je hoofd gemaakt, zo ook in februari 2019."

'Zonder haar was ik nooit zo'n groot schaatsster geweest'
"Ik zag Ireen in 2005 op een juniorenkampioenschap voor het eerst rijden en ik dacht meteen: wow, zij is echt heel goed. Hier moet ik dus de rest van mijn carrière tegen rijden."

"Ireen en ik maakten tijdens de toernooien altijd grapjes met elkaar, we discussieerden over wie de beste schaatsster was en praatten over elkaars seizoen. Ik zei dan dat ik een veel beter jaar had gehad, omdat ik meer goud had gewonnen. Daarop zei ze lachend dat zij de jaren ervoor beter was dan ik."

"We grapten altijd met elkaar, maar we haalden ook het beste in elkaar naar boven. Ik denk dat ik zonder Ireen nooit zo'n groot schaatsster zou zijn geworden. Ze is de grootste sportvrouw met wie ik ooit op het ijs heb gestaan. Ik had met niemand liever jarenlang die competitie willen aangaan."