Een paar minuten na haar tweede plek op de 1.500 meter zat Ter Mors op een bankje op het middenterrein van Thialf en dacht ze: het is goed zo. "Ik heb gedaan wat ik wilde doen dit toernooi", verklaarde ze even later. "Ik heb drie goede races gereden, een goede trainingsprikkel gekregen en ik wil mezelf niet over de kop jagen."

De drievoudig olympisch kampioen, die zich niet focust op het allrounden, had in de aanloop naar het NK al aangekondigd dat ze het toernooi vooral zag als een trainingsweekend, op weg naar het NK sprint van volgend weekend en de grote toernooien van begin volgend jaar.

Alleen een grote voorsprong voorafgaand aan de 5 kilometer had haar kunnen bewegen om ook de slotafstand te schaatsen, maar ze verloor op de 1.500 meter nipt van Antoinette de Jong en had daardoor een marge van slechts 2,86 seconden op de uiteindelijke kampioen.

"Met dat verschil had ik nooit de titel kunnen winnen", aldus Ter Mors. "Natuurlijk wil ik in mijn hoofd altijd winnen of meedoen voor de winst en is er een klein stemmetje dat zegt: wat als? Maar het is mijn doel om weer de beste van de wereld te worden op de 1.000 en 1.500 meter en daar heb ik geen 5 kilometer voor nodig. Daarom is het verstandiger om nu deze keuze te maken."

Antoinette de Jong won de Nederlandse titel in Thialf. (Foto: Pro Shots)

De beslissing van Ter Mors zorgde voor verbazing bij de buitenwereld. "Je moet gewoon rijden", fulmineerde oud-schaatser Erben Wennemars in zijn rol als NOS-analyticus. "Stoppen als klassementsleider slaat nergens op. Blijkbaar beleven Jorien en ik deze sport totaal anders. Je moet dolblij zijn dat deze wedstrijd überhaupt gereden mag worden en dan moet je hem gewoon uitrijden."

Ter Mors maakt zich niet druk om dat soort reacties. "Ik snap dat mensen het een rare keuze kunnen vinden, maar ik rijd uiteindelijk voor mezelf en heb nooit echt gegeven om wat anderen denken."

"Vroeger waren er ook 100 miljoen mensen die zeiden dat ik moest stoppen met shorttrack en alleen moest gaan langebanen of andersom. En als ik vandaag een slechte 5 kilometer had gereden, hadden veel mensen gezegd: dat had je niet moeten doen. Nu zegt iedereen dat ik wel had moeten rijden. Het is nu eenmaal altijd zo dat iedereen een mening heeft. Ik moet een keuze maken waar ik zelf achter sta en dat heb ik gedaan."

En die mening was een uurtje na haar 1.500 meter, terwijl de 5 kilometer al bezig was, nog niet veranderd. "Als ik voel met welke vermoeidheid ik hier sta, ben ik blij dat ik nu niet hoef te rijden", zei Ter Mors met een lach. "Het is goed zo."